That One Mistake

Chapter 15: Almost

SINAG ng araw sa kama ko ang gumising sa akin. I am not sure what time exactly it is, but it's probably past 8.

Dahan-dahan akong bumangon sa kamang kinahihigaan ko.

I paused when I noticed I'm back in our house. The last time I'm conscious, I was at our condo and my --

"Jeez!"

Napatingin ako sa kama kong may benda na ngayon.

"What happened?"

I asked myself.

I tried remembering what happened last night.

Nakatanggap na naman ako ng pananakot sa isang anonymous sender. I got hurt by the thorns of that bouquet and the threatening words on that card, too. Then, Tan and Jeserr came.

Lumaki ang mga mata ko nang may maalala.

"I'm- I'm scared."

"Natatakot na ako, Jeserr."

Oh. No. No way.

"Arghhhhh!!!"

I was throwing all the pillows from my bed around me when the door of my room opened.

Jeserr came in looking so stressed.

"Anong ginagawa mo dito?"

I glared at him.

"How are you feeling?"

He asked and walked towards me.

"Okay. Okay na okay ako. Tingnan mo pa oh." I showed him my hand. "See? Okay ako!" Sarkastikong sagot ko sa kanya.

"We still couldn't get hold of the sender. Courier lang ang nagdala nyan. The police already talked to him and according to him, someone called to send roses for you."

I crossed my arms while looking away.

"Wag kang mag-alala. Hindi na ito mangyayari ulit. I hired men to guard you."

Napanganga ako sa sinabi nya.

"Ano!? Nababaliw ka ba? Ano ako ngayon? Talagang gagawin mo akong bihag mo!?"

"This is for your own safety, Winey. Wag ka nang makipagtalo."

I massaged my head because of anger. Habol-hininga akong tumingin sa kanya.

"Alam mo naman kung bakit nangyayari sa akin to, diba? Dahil sayo!"

"Don't start with me, Winey." Pagod nyang sinabi tsaka tumalikod. Mas lalo akong nairita sa ginawa nya.

"Everything happened because of you. Masakit bang marinig ang katotohanan mula sa bibig ko? Jeez. Totoo naman kasi. Simula nang magkita ulit tayo, simula nang takutin at pwersahang ipakasal mo'ko saiyo, lahat na pambabanta sa buhay ko nangyayari na! This is all because of you, you monster!"

"PUTA!"

Dunagundong ang malutong nyang mura s buong silid. His eyes are blazing while looking at me.

"For once, can't you just appreciate what I'm doing for you?"

"Appreciate? Saan banda ang i-a-a-appreciate ko?"

Napahawak sya sa sentido nya.

"You know what? Kumain ka na lang sa baba. Pagod ako. Wala pa akong tulog sa kahahanap sa putanginang nananakot sayo kaya, pwede ba? Kung wala kang magandang sasabihin, bumaba ka na lang at kumain."

He stormed out of my room. Nanliit ang mga mata ko sa sinabi nya.

Kahit ano pang gawin mo, lahat pa rin na nangyayari ay dahil sa iyo.