CHAPTER 5- Heart Feels
MONDAY came and I woke up early to readying my things, ngayon na kasi ang alis namin papuntang tagaytay para mag-relax dun ng mga kaibigan ko and I'm so excited.
Pagkatapos sa pag empake ng ibang dadalhin ko ay napag-pasiyahan ko ng maligo.
After taking my shower ay naghalungkat naman ako ng masusuot ko then naglagay ng light make-up sa mukha para maitago ang kaputlaan ko.
When I think I'm ready, I put my big back pack on my back and one last look in the mirror before I went outside on my room.
Malaki ang ngiti ko habang bumababa sa staircase ng bahay namin.
"Oh hija.. mukhang good mood ka ngayon" Puna sakin ni Manang Tessie ng pumasok ako sa kusina.
"Good morning, Manang!" I greeted, panandaliang yumapos sa kanya ng yakap.
"Maganda nga talaga ang gising mo, obvious naman sa malawak mong ngiti.." Si Manang at naiiling iling pero ngumiti naman.
"Of course Manang... Pupunta kaming tagaytay at magre-relax dun. I miss that place and I'm so excited." Masayang sabi ko.
"Oh good to hear that hija...basta mag enjoy ka lang doon" Aniya at hinaplos ang buhok ko.
"Yeah.. panigurado naman pong mage-enjoy ako doon." Untag ko.
"Teka, nagpa-alam ka na ba sa parents mo?"
Napanguso ako. "Yeah at pumayag naman sila, at syaka malaki na ako kaya naman kaya ko na ang sarili ko noh" I said.
Bahagya naman siyang natawa sa tinuran ko.
"Oo nga pala, malaki ka na at kaya ng mag desisyon sa sarili. Ang bilis nga naman ng panahon, parang kailan lang inaalagaan pa kita dahil sanggol ka palang pero ngayon ang laki mo na.." Aniya at nailing iling.
"Aww Manang naman..." Ngumuso ako at muling yumapos sa kanya na ikinatawa naman niya.
"Oh siya hindi na ako magdra-drama, at syaka maghintay ka muna dahil magluluto pa ako ng agahan niyo.." Tinapik niya ako ng marahan kaya naman humiwalay na ako.
"Hmm.. can I help?" I asked.
Matagal niya ako tinignan bago bumuntong hininga. "Oh siya sige ikaw bahala.."
Napa-palakpak naman ako sa tuwa. "Yiiee thanks Manang.." I said.
Sinimulan ko sa pagluluto ng sinangag then nagluto din ako ng omelette.
Ilang minuto ang lumipas ng sa wakas matapos kami, kaya naman naghain na ako.
Sumulyap ako sa orasan at magse-seven na pala, umakyat ako para tawagin na sila Mama at Papa para gisingin.
"Fine! Susunod kami ng Papa mo.." Response ni Mama.
"Okay po!" Untag ko at bumaba na ulit.
Habang hinihintay na bumaba sina Mama ay bigla namang tumunog ang cellphone ko.
"Yes? Serrah Dela Vega, speaking.."
"Hija! It's me Amiel..how are you?" Namilog ang mga mata ko.
"Omo...Tita Amiel, it's you. I'm okay naman po" Masayang sabi ko.
"Oh I miss you hija.." Aniya na kinatawa ko.
"Ow, I miss you din po! E kayo naman po diyan ang kamusta?" I asked back.
"I'm perfectly fine hija... actually I have a good news to you.." Aniya sa masayang boses.
