MY WORSE LOVELY NIGHTMARE

17.I WANT YOU TO STAY

REBEKAH’s POV

“What are you doing here?” Tanong niya ng lumabas ako. “Nothing?” Sagot na hindi sigurado sa idadahilan kung bakit ako nasa silid na iyon. “What do you mean nothing?” Tanong habang sinisilip ang loob, panay harang naman ng sarili ang ginagawa ko upang ituon niya sakin ang kanyang atensyon.

“Ayy, ahm… I mean I’m hiding… Just wanted to play hide and seek.” Ngumiti ako ng tudo para itago ang kaba. Medyo nagulat ako ng bigla niya akong akbayan. “Ok, just asking no need to be nervous.” Saad niya. ‘Bakit halata bang kinakabahan ako? Wag naman sana.’ Ngumiti siya sakin bago tanggal ng kamay sa balikat ko.

Lumakad siya ng ilang hakbang paharap bago lumingon sakin. “Let’s go?” Tanong niya. “Um.” Sagot ko bago nilingon si Sinadia na nagtatago sa dilim ng silid at isinara ang pinto.

‘Nakakainis, ramdam ko parin ang kaba kahit na alam kung hindi niya ito nakita. Siguro natatakot lang ako sa magiging reaksyon niya kung sakaling nakita niya nga.’

Nang makarating sa kwarto niya ay dali akong umupo sa kinauupuan ko kanina. “Nakakabored.” Saad niya bago itapon ang sarili sa kama. “Anong gusto mong gawin?” Tanong na lagi kong di nasasagot. “Kung ano ang iyong nais ay iyon ang masusunod.” Nagagalak na saad.

“Maglaro kaya tayo ng badminton?” Patanong na panghikayat. Tumango ako. “Ay hindi manood na lamang tayo sa mga knight. May paligsahan raw sila ngayon para mas lalo pang mapalago ang kanilang pagiging mahusay.” Saad nito. “Sa labas ba ng palasyo?” Tanong ko. Dali naman siyang tumango. ‘Pano yan? Kung lalabas kami edi hindi ko mababantayan si Sinadia. Gusto kong laging narito para masiguro ang maayos niyang kalagayan.’

Huminga ako ng malalim. ‘Pero ano naman ang magagawa ko kung sakali mang mahuli siya. Baka nga madamay pa ako kung may makakita sa kanya. Ano po bang maaari kung gawin panginooon?’

“Rebekah!” Medyo pasigaw na saad sabay kaway-kaway ng palad sa harapan ko. “Ayos ka lang ba?” Tanong na naging dahilan kaya naibalik ako sa Real World. “Ahm, oo. Oo naman.” Sagot ko sa kanya. “Ahm, pwede ba bago tayo umalis magbabanyo muna ako?” Ngumiti ito bago tumango. “Sige.”

Lumakad ako palabas ng silid niya. “Asan ka pupunta? May banyo naman rito ah.” Pagtataka. “Iinom rin kasi ako ng tubig kaya dun nalang ako magbabanyo para isahan na.” Pagsisinungaling ko. “Oh... Sige…” Saad uli.

Bumaba ako. Ngunit imbes na tumuloy sa banyo o sa kusina at dumeretso ako sa silid kung nasaan si Sinadia. Para masiguradong hindi ako masusundan ni Awarina ay pinatay ko muna ang Bracelet. ‘Sorry pero kailangan ko itong gawin. Ayaw ko lang naman na may mapahamak.’

“Hey.” Bati sakin. “Hi.” Saad ko. “Bakit ka narito? Pano kung hanapin ka niya?” Umiling-iling ako. “Hindi naman ako magtatagal. Gusto lamang kitang kamustahin.” Saad ko.

“Ayos lang ako kaya pwede ka nang bumalik sa kanya.” Napalunok laway ako. “Pinapaalis mo ba ako?” Tanong. “Hindi.” Sabi habang umiiling. “Nakalimutan mo bang konektado yang bracelet na suot mo sa kanya? Pano kung malaman niya na narito ka nanaman? Magtataka na yun at magdududa na sa iyo. Baka mas lalo siyang magalit kung malaman niyang nagsisinungaling ka.”

Binigyan ko siya ng malungkot na ngiti. “Ayos lang yan, naka off naman. Wag kang mag-alala di ko hahayaang malaman niya, hanggang sa kaya kong itago ay itatago ko, na narito ka.” Nangangambang paliwanag.

Ngumiti siya bago inabot ng isang kamay ang pisngi ko. Then she pull me closer to give me a passionate kiss. “I don’t know what words can fit this day.” Nagagalak na sambit. “You don’t have to use any of those.” Nakangiting saad. ‘Kahit ako hindi ko kayang ipaliwanag ng salita ang nangyari sa amin kanina o nangyayari sa amin ngayon.