MY WORSE LOVELY NIGHTMARE

20.PLAN

AWARINA’s POV

“Galit ako sayo! Gusto kong saktan ka at higit sa lahat gusto kong mawala kana. Wala naman akong pakialam sayo. Kahit kelan hindi ko kayang ipasok ang ugali mo sa mundo ko. Kaya ngayong mawawala kana ay mapapanatag na ako. Huwag kang mag-alala ako na ang bahala kay Rebekah hindi ko siya pababayaan. Pasasayahin ko siya.” Gigil na pagbitaw ng pangako.

Napakagat labi siya at yumuko. “Hindi ko gagawin ang ginawa mo. Hindi ko siya iiwanan. Hindi ko hahayaang mag-alala siya ng dahil lang sa pansariling kagustuhan.” Lumuhod ako para agawin ang atensyon niya. “Kung maaari lang sana.” Malungkot na saad na nakakuha ng atensyon niya.

“Subalit pano ako sasaya kung alam kong lagi kong makikita na nagluluksa ang mahal ko? Na kahit anong gawin ko ay hindi kita kayang pantayan sa puso niya? Ang swerte mo dahil nakuha mo siya, dahil pinili ka niya kahit lagi mo siyang pinapaiyak.” Tulala siyang nakatitig sakin ni hindi alam kung ano ang sasabihin.

I cupped her face then release a heavy breath before pulling my hand away. “Now listen carefully. This is the plan. Bukas na bukas mangyayari ang pagbitay, right?” Tumango siya pero tulala parin.

“Kung ano ang pinapakita mo sa kanila, just continue it. Para hindi nila tayo paghinalaan.” Tumango uli siya. “How about Rebekah, alam niya ba ang tungkol dito?” Umiling-iling ako. “Ayaw ko nang madamay siya rito. So I decide to hurt her, just a little bit.” I smile.

“Ipapalabas ko na wala akong pakialam sayo. Hanggang sa dumating ang oras nang bitay. The only way you can help is go with the flow. Ililigtas ka nong babae na nasa labas.” Saad at sabay kaming lumingon at tiningnan ang may galit na reaksyon na si Dayena.

“She will?” She ask in confuse. “Actually I will ask her first but I think she would say yes. Hoping?” I said with a shrug. “I can’t believe this is happening.” Pailing-iling at tulalang saad. I smile. “So am I?”

Tumingin ako sa labas. “I will check you later. But now I need to talk to her hoping she would say yes to our business.” I said then give her a weak smile. Tumalikod ako at lumakad palabas. Hinawakan ko ang door knob. “Thanks.” She stated shyly. I smile. ‘Alam kong mahirap sayo ang ipasan sa iba ang sarili but you really did trust me. I’m glad.’

“Save it when we succeed.” Nang makalabas ay dali akong pumakawala ng heavy breath. Tiningnan ko si Dayena, agad ko namang nakita ang inis na kanyang dala-dala. “Hindi mo naman kailangan na ipahiyain ako sa harapan niya.” Saad bago tumalikod at lumakad palayo. Mabilis naman akong gumalaw at hinawakan ang kamay niya.

Napalunok laway ako. She look at me still using that mad expression. “I’m so sorry!” Nagmamakawang saad. Nanlaki ang mga mata niya at biglang pumula ang buong mukha niya bago yumuko sa hiya. “Ahm, you don’t have to. I just wanted you to know that I’m mad but you don’t have to apologize. I’m still one of your servant.” Nanginginig na saad.

‘Matagal ko nang nararamdaman na iba ang epekto ko sa kanya. Hindi kaya---?’ Tinitigan ko siya. ‘May gusto siya sakin?’ Nanlaki ang mga mata ko. Umiling-iling ako. ‘Hindi naman siguro?’

Inangat niya ang ulo upang tumitig sakin, nag-aabang nang maaaring maging reaksyon ko. “Uhm-um. Your mad that’s why I wanted to say sorry because even thou you are my servant you still have a feeling. Ayaw ko nang makasakit ng damdamin.” I murmured the last sentence. She bite her lower lip. “This is embarrassing.” Napayukong saad.

Tumawa ako sa naging reaksyon niya. “Hindi mo naman kailangang mahiya.” I give her a wink. And then her it comes again, she’s blushing harder. ‘Let me prove my investigation.’

I look straight to her eyes into her soul. Sinubukan niyang umiwas but I cupped her face using my right hand to force her to look at me. “Wha---?” Hindi niya na natapos ng lumakad ako palapit. “He-hey! What are you doing?” Pagpapatuloy sa sasabihin. Hindi ako sumagot. Sinandal ko siya sa pader para ma-corner.