MY WORSE LOVELY NIGHTMARE

25.WEDDING OF TRUTH

AWARINA's POV

"Limang minuto na lamang ang hinihintay at magsisimula na ang kasal." Bulong ko kay Sinadia. "Pero wala pa si Mama." Nag-aalalang sagot nito. "Don't worry darating iyon." Nakangiti kung hinimas ang likod niya.

"Bakit niyo po kasi iniwan si Mama?" Tanong nito kay Haring Menandro. "Alam mo namang masyadong mabagal kumilos ang mama mo at ayaw na ayaw kong pinaghihintay ang isang mahalagang okasyon. Gusto ko ring samahan kana rito baby." Bulong na paliwanag nito. "I know your worried but I promise and I know she's coming now." Sambit sabay halik sa forehead ni Sinadia.

Tumingin naman ako kay papa at binigyan siya ng nag-aalalang ngiti. 'Asan na ba kasi si Tita Yeronica. Kahit na sino naman mag-aalala. Imposible kasing hindi makakadalo ang Reyna sa special na araw ng nag-iisang niyang anak.'

"So let's start and stop waiting!" Pagpapasigla ng MC. I give Sinadia an apologic smile and hold her hand. "Everything will be fine. She's coming." Bulong ko, pagpapalakas ng loob niya.

Nagtawag naman ng isang tauhan si Tito Menandro at may binulong dito. Alam kong hindi papayag ang hari na wala ang Reyna kaya inialis ko na ang pag-aalala at itinuon na lamang ang atensyon sa altar. Sabay kaming pumasok ni Sinadia matapos sina papa. Huminto kami sa pinakaharap upang hintayin ang sarili naming bride.

Sunod-sunod na na pumasok ang may mahahalagang gagampanan sa kasal namin. I release a heavy breath na naging dahilan kaya nakuha ko ang atensyon ni Sinadia. "Gosh, I'm shaking!" She laugh a bit then move closer to me. "Me too and are brides too. Just shake it. Swear you don't want to stutter." She warn me.

"Your right. I have to fight this fucking nervous." Gigil na sambit ko. She laugh again. "Yes, mate." Pagsang-ayon niya sakin.

"Ito na ang inaabangan ng lahat! The brides of our princesses!" Nagtayuan ang mga panauhin at isang malakas na palakpakan na may kaunting hiyawan. Napangiti ako dahil dun. Malawak ang venue may second floor kung asan naka upo ang mga mamamayan ng dalawang bansa at sa ground floor naman ang mga royals and officials ng iba't-ibang mga bansa.

Ang ibang hindi dumalo ay nasa palasyo naghihintay at naghahanda sa pagdating namin.

Abot langit ang ngiti ko at parang huminto ang mundo ko ng buksan na ang pinto at nakita ko si Dayena. Kasabay niya si Rebekah pero halos hindi ko matanggal ang atensyon ko sa kanya. 'She's so beautiful. I'm so lucky to have her. God thanks because you didn't let her feeling vanish because of my attitude towards her. I will took care of her from the rest of my life.'

Tiningnan ko si Mama na masaya ring nakangiti kasama si Lola Olivia T. Cleoma. Binalik ko ang atensyon kay Dayena. 'Siya lang talaga ang nag-iisang tao na kayang pahintuin ang mundo. At masayang-masaya ako ngayon dahil magmula sa araw na ito ay matatawag ko na siyang akin at akin lang talaga.'

Sa kakaisip ng kung ano-ano tungkol saming dalawa ni Dayena ay hindi ko na namalayang nasa harapan ko na pala siya at si Sir Leisar. "Ah---" Now I'm speechless.

"Alam kung aalagaan mo ang anak ko. Pero nandito lang po ako lagi sa likod niyo para gumabay kung kinakailangan." Nakayukong sambit ni Sir Leisar. 'I think this is the time.' Ngumiti ako. "Thanks papa you can trust me. I won't let her tears fall because of me." Tumango siya bago iabot ang kamay ni Dayena sakin.

"Take care of our princess." Sambit ni Ama. "Yes, your highness." Nakangiting sagot. Umiling-iling si Ama. "Call me Dad or daddy. Papa? Father, please." Nanlaki ang mga mata ni Dayena at niyakap si Ama. Natawa siya kaunti. "Sure, thanks dad." Tumango-tango lang si Ama ng nakangiti.

Kumalas sila sa pagkakayakap at hinarap na ako ni Dayena. Handa na kaming humarap sa altar kaya tiningnan ko ang isa pang Love birds. Nang maiabot ni Lolo Michael G. Cleoma ang kamay ni Rebekah kay Sinadia ay tumango ito sakin hudyat na magpatuloy na kami.