MY WORSE LOVELY NIGHTMARE

21.PEACE THAT WE DREAM

AWARINA’s POV

“So, ito na siguro ang oras?” Lumapit ako kay Rebekah at hinawakan ang kamay niya. “Pero ramdam kong hindi pa ito ang huli nating pagkikita. Masaya ako na naging parte ka nang buhay ko. Sa muling pagkikita.” I said with a smile then kiss her forehead. “At sayo naman.” Nilingon ko si Sinadia sabay hila kay Rebekah palapit sa mahal niya.

I look at her directly into her soul. “I know I can secure her safety with you. So, please promise me na hindi kana gagawa nang kaganapan na magpapaiyak sa kanya.” Pakiusap ko. “Even though tears of joy?” She ask the reason why I slap her shoulder. “That wasn’t counted, you jerk!” Saad ko sabay tawa naman nina Dayena at Rebekah.

Hinimas-himas niya ang balikat para mawala agad ang sakit. Napakamot ako sa ulo sabay ng pagtulak ko kay Rebekah palapit kay Sinadia. “She’s all yours. Ginawa ko naman ang lahat para mapasakin siya kaso ikaw talaga eh.” Binigyan ko sila ng malumanay na ngiti.

Lumapit sakin si Rebekah. “Alam mo, matuto kalang maging bukas sa iba mahahanap mo rin ang sayo. Baka nga nandyan lang sa tabi-tabi kaso hindi lang makalapit kasi tinataboy mo.” Nakangiting saad. Tumango ako. ‘Sa tuno ng pananalita niya ay parang alam ko na kung sino ang tinutukoy nito.’

“Hindi ko alam kung kaya ko pang magmahal matapos kong ibuhos ang lahat sayo.” Nakangiting saad. “Pero susubukan ko.'' Hinawakan ko at hinimas ang kamay niya bago ko bitawan.  

''Sige na umalis na kayo bago pa may dumating na mga tauhan at pigilan pa tayo.” Niyakap ako ni Sinadia. “Thanks, mate. You deserve a payment for this. Don’t worry I will come someday to pay my bill.” Bulong niya.

Ngumiti ako habang umiiling. Kumalas rin siya agad para magpasalamat rin kay Dayena. Sumunod namang yumakap sakin ay si Rebekah. “Magmula ngayon, sarili mo nanaman ang alalahanin mo. Wag kang mag-alala darating ang tamang panahon para sayo. O minsan kailangan mo lang lumingon para makita mo ang taong lubos kang pinahahalagahan.” She pulled away and wink.

“She deserve to be love too.” Napakamot ako sa ulo. “Stop stating the obvious.” Bulong ko bago tumango. “I know.” Sagot ko. ‘Ramdam ko naman na may gusto talaga sakin si Dayena pero gusto ko lang talaga itong baliwalain. But maybe everything will change starting from now since that night?’

“Let’s go?” Tanong ni Sinadia sabay hawak sa bewang ni Rebekah na kanina pa umiiyak sa magkahalong lungkot at tuwa. Nilapitan ko naman at inakbayan si Dayena. “Bat ka umiiyak eh ngayon mo nga lang sila nakilala?” Nagtatakang tanong. “Oo pero nakaka touch kasi ang pagmamahalan nila. Nakakainggit sana pwede ko rin mahalin ang mahal ko ng katulad ng pagmamahalan nila!” Naluluhang saad.

Pinunasan ko ito gamit ang thumb. “Tahan na. Para kang bata.” Saad ko kaya nakakuha ako ng isang mahinang suntok sa dibdib mula sa kanya. “Lagi mo nalang akong inaaway!” Tumawa lang ako sa naging reaksyon niya.

“Sa muling pagkikita.” Saad ni Sinadia. “Sa muling pagkikita.” Sagot ko naman. Nagsimula nang magsagwan si Manong Erwin ang pinagkakatiwalaan at sigurado akong tapat sakin na mangingisda. “Salamat manong. Alagaan niyo po ang mga kaibigan ko.” Saad ko. “Makakaasa po kayo mahal na prinsesa.” Paniniguro niya.

Hindi pa sila nakakalayo ng may pumakawala ng isang putok na baril. Sa bilis ng pangyayari ay hindi ko napansing humarang pala sa harapan ko si Dayena. “Mahal na *cough* prin-sesa.” Saad sabay may lumabas na dugo sa bibig niya. Nanlaki ang mga mata ko sa takot.

‘Sinalo niya ang balang dapat sa katawan ko tumama.’

THIRD PERSON’s POV