Aşık Olur Musun ? (Yan Kitap)

7-Güçsüz olmaktan korkma

Onun için hem endişeleniyor hemde sorununun ne olduğunu merak ediyordum . Tamam soğuk , kaba ve tutarsız olabilirdi ama kesinlikle deli değildi . Belki de korkusu içindi . Yada korkusuna sebep olan şey için buradaydı . Onun asansöre binmesiyle hızlıca annemin odasına girdim . Nefret etsem de uzun bir sarılma faslı geçirdik . Ardından bir kaç işi olduğunu sonra çıkabileceğimizi söyledi . Onaylayıp koltuğa oturdum . Buradayken ondan bilgide alabilirdim.

'Az önce çıkan kız....'

 Cümleye başladığımda gözünü bilgisayardan ayırdı ve bana baktı . Beklentiyle bakıyordu sanki gözleri . 

'Neyi var?'

Tek kaşını kaldırdı .

'Bu seni neden ilgilendiriyor?'

Onu tanımamı sorun edecek değildi herhalde . Suratı ifadesizdi ve ben hiçbir şey anlayamıyordum bu yüzden bazı şeyleri içimde tutmaya karar verdim.

'Aynı okuldayız ve orada ki son derece neşeli kızın burada ne aradığını merak ettim. Sorun ne?'

Arkasına yaslandıktan sonra elinde çevirdiği kalemi bıraktı . Bilgisayarına yeniden döndü.

'Hasta doktor ilişkisi.'

 Bu konuda ne kadar katı olduğunu unutmuştum . Hiçbir zaman hastalarla ilgili birşey söylemezdi . Bense anın merağıyla bunu unutuvermiştim . Söylemiyorsa kendimde öğrenebilirdim ama bunun için önce onun bana anlatmasını bekleyecektim ki bu şartlar altında bunun neredeyse hiçbir zaman olmayacağına emindim . Annemi beklediğim yaklaşık yirmi dakika boyunca odayı inceledim . Uzun zamandır gelmiyordum . Odasını değiştirdiğini söylemişti ama açıkçası merak etmemiştim . Eski odasına oranla daha büyük ve rahatlatıcı bir odaydı . Öyle çok eşya yoktu . Büyük pencerelere gölge düşürmeyen açık renk ince perdeler , perdelere ayak uydurmuş kum beji tonlarında duvarlar , dosyaların ve bir kaç kitabın olduğu büyük kitaplık , kendi masası ve önünde iki adet sandalye cama yakın tarafta ise klasik psikolog koltuklarından vardı . Orası rahatlamak için iyimiydi bilmiyordum ama uyumak için kesinlikle idialdi . Gözlerim istemedende olsa dosyalara gidiyordu . Bu gidişle kendimi tutamayacaktım . 

'Çıkabiliriz.'

 Kafamla onaylayıp kalktım . Çantasını ve ince ceketini askılıktan alıp önlüğünü taktı . Ardından odadan çıktık . Ne yapacağımızı bilmiyordum fakat benim için pek verimli bir gün olmayacağı kesindi . 

ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ

Durudan

 Dolmuşa binmiş ilk bulduğum koltuğa kendimi atmıştım . Geçmişi hatırlamak iyi gelmemişti . Oysa ben herşeyi yendiğime inanmıştım . Ama güvenli sandığım evimden çıktığım anda korku beni kendisine çekmişti . Bu herkese çocukça bir korku gelebilir . Herkes karanlıktan korkar diyenler çoktur fakat bu çocukça bir korku değildi yada çocukluğumdan gelen . Yalnız bir yıla yakın bir süredir vardı bu bende . Ondan önce karanlıkla barışık bir insandım hatta rahatlatıcı bulurdum . Benim asıl korktuğum hala karanlık değildi . Ben aslında kaybolmaktan korkuyordum . Kulaklarımda hala o sözler çınlıyordu . 'Karanlıkta elimizden pek bir şey gelmiyor' 'Tüm arayışlarımıza rağmen bulamadık' Hızlıca cebimdeki kulaklığı çıkardım ve kulaklarımdaki seslerin susması adına kulaklığı taktım . Eskiden pek rock dinlemezdim ama şimdi sesi çok çıkan müziklere ihtiyacım vardı . Anca beynim sızladığında içindeki sesler susuyordu .

 Doruk'un beni o halde görmesi sinirlendiriyordu . Asıl sinirim ona değil kendimeydi aslında . O gece ipleri salmamalıydım . Şimdiye kadar güçsüzlüğümü hep saklamıştım . Zorla adım attırıldığım bu yeni şehir ve hayatta güçlü olacağıma dair yemin etmiştim . Bu yüzdendi her yeri inleten gülüşlerim . Ben ağlayamadığım her dakika gülmeyi , hıçkıramadığım her saniye kahkaha atmayı seçmiştim. Bu işte başarılıda olmuştum . O olaydan sonra hiç ağlamamıştım . Tek damla göz yaşı dahi akmamıştı yanaklarımdan . Herkes ağlamamı beklerken ben ağlamamış aksine ifadesizliğime korumuştum . İşte bu yüzden döndüğüm yer psikologtu zaten . Eğer içimi dökseydim psikologluk olduğumu düşünmeyecekleri ama sırf herşeyi içime attığım için bu aptal ilaçlara zorlanıyordum .  İlaç içmekten sıkılmıştım ve kimseye fark ettirmeden bırakmıştım ilaçları . Ben deli dğildim benim içimi yakan bir acım vardı yalnızca . Telefona gelen mesajla ekrana baktım . Tanımadığım bir numaraydı . normalde kayıtlı olmayan numaraları açmazdım yada mesajlara bakmadan silerdim fakat bu kez merakıma yenik düşerek mesajı açtım .

'Neden güçsüz olmaktan bu kadar çekiniyorsun?Güçlü olmak zorunda değilsin , güçsüz olmaktan korkma Duru...'