GİRİŞ

143 38 69
                                    

                              ?????
"hayır!Hayır!HAYIR!"

Diye bağırdım,ama muhafızlar bana vurmaya devam etti. Benim muhafızlarım.

"baba hayır!"

Kral "benim adım majesteleri ve bir prenses asla sesini yükseltmemeli. "

KÜT! Bir yumruk daha yedim.

Kraliçe "bir prenses asla evden kaçmamalı. " Bir tekme daha. Acılar içinde haykırıyordum ama ben bağırdıkça muhafızlar bana daha çok vuruyorlardı. Başım fena dönüyordu fakat artık alışmıştım. Kaç kez dövüldüğümü bile hatırlamıyordum.

Her hafta düzenli olarak sopalanıyordum artık bu son olacaktı. Bütün cesaretimi topladım ve

"seni aşağılık pislik, sözde annem olacak kadın artık senden korkmuyorum. "

Dedim. Tabii ki bir tekme daha ama bu defa daha da sert.

"Muhafızlar gerekirse öldürün şunu. "

Dedi en ufak duygu belirtisi göstermeden.

"Baba yardım et! "

"Üzgünüm kızım, ama onlar benim ailem. "

Kulaklarım deli gibi çınlıyordu, kafamı sanki aynı anda 100 tane arı sokuyordu, her yerim yaralar ve ağrılar içindeydi, bağırmaktan sesim kısılmıştı ve ayaklarım tutmuyordu yere yıkıldım ama ayıktım.

Başım yanıyordu büyük ihtimalle beyin sarsıntısı geçiriyordum çünkü her yer dönüyordu. Düzgün cümle kuramadım

"ö-öluyorum mu-muyum? Kadın... pislik sen... ba-baba özür be-ben... ööüüuuu! "

Bir avuçtan fazla kan kustum. Artık direnemiyordum ve yere yıkıldım. Sanki beynim patlıyordu ama hareket edemiyordum.

Garip bir şekilde içime bir sükunet düştü. Hiçbir amacımın olmadığını hissettim, acılarım dinmişti hatta hiçbir şey hissetmiyordum. Gözlerimi açtım ve ayağa kalktım. Sebepsiz bir şekilde, nasıl yaptığımı bilemeden sonsuz karanlıkta yürümeye başladım.

                            Diane
Merhaba adım Diane. Yakalandığım anda öldürülecek çok azılı bir suçluyum ama daha 14 yaşındayım. Nasıl derseniz size hikayemi anlatayım. Bana hak vereceksiniz çünkü ben, sizin benim tarafımda olduğunuzu biliyorum. 2 AY ÖNCE

Ölü Kardeşim/Devrim Serisi 1Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin