Ölü Kardeşim/Devrim Serisi 1

BÖLÜM 11/GELİYORUM!

Diane
Mahkemeden beri Jasper ile konuşmuyorduk. Hatta yemekhanede onu görmemiştim bile. Ona karşı içim öfke doluydu, ben o idam edilmesin diye yalan söylüyordum ve o bana küsüyordu! İdam edilmemize iki gün kalmıştı, bir planım vardı ama ona anlatamıyordum çünkü ortalıkta yoktu.

Bugün de yemekhaneye gelmemişse o kaybederdi. Neyse, sinir krizi geçirmeden yemekhaneye gitmeyi becerdim. O anda onu gördüm. Jasper'a bakınca gözlerini kaçırdı. Yanına gittim. Ancak beni takmadı bile! Masaya oturdu ve makarnasıyla oynamaya başladı.

Ben de yanına oturdum. Planımı direkt söyleyemezdim. Bu yüzden nasıl sohbet başlatırım diye düşünmeye başladım. Çatalını makarnaya batırdı, çıkardı, tekrar batırıp çıkarttı. Tekrar ve tekrar aynı hareketi yaptı, dalmış gibiydi.

"Selam. " Dedim, cevap yok.

"Jasper, özür dilerim. Şu anda kavga sırası değil, sana önemli birşey söylemem lazım. " Dedim, yine cevap yok. Aradan birkaç dakika geçtiğinde kalktı ve başka masaya geçti. Yine yanına oturdum, kararlıydım.

"Git yanımdan, Diane. Beni tekrar kullanmanı istemiyorum. Zaten moralim bozuk bir de seninle uğraşamam. Kendine oynayacak başka oyuncak bul. " Dedi, ruhsuz bir tonla. Sözleri çok yanımı yakmıştı. Hem de somut anlamda. Sanki birisi karnıma sıcak şiş sokmuştu. Haklıydı, ancak ben de haklıydım.

"Jasper, tekrardan özür dilerim. Her şeyi sonradan açıklayacağım, lütfen ve lütfen sadece beni dinle. Sonra bana hak vereceksin. Söz veriyorum. "
Dedim, sesimin en masum tonunu kullanmıştım.

"Başta sadece yardıma muhtaç bir kız olduğunu düşünmüştüm. Sonra belki arkadaş oluruz diye düşündüm, seni sevmeye ve sana alışmaya başlamıştım. Ancak sen sadece beni kullanıyormuşsun. Bunu sana niye anlatıyorum bilmiyorum. Muhtemelen umurunda olmayacaktır. " Dedi, bu defa ruhsuz değildi ama çok sertti.

Ah Jasper, inat yapma. Hadi! Diye düşündüm. Ne yapabilirdim? Huyuna mı gitseydim?

"Haklısın Jasper, ben seni kullandım. Oysaki arkadaş olabilirdik, olabiliriz de. Bunu unutalım değil mi? Umarım bir gün beni affedersin. Buradan çıktığımızda her şeyi sana anlatacağım. " Dedim, son cümleyi aynı ses tonu ile söylemiştim ama konuşmam için iyi bir malzeme olmuştu. Konuşmayınca devam ettim,

"Bir planım var Jasper, buradan kurtulabiliriz. Sonra bir şekilde Amerika'ya gideriz ve bu cehennemden kurtuluruz. " Diye fısıldadım , ikna edici bir ses tonu ile.

"Yalan söyleyip söylemediğini nereden bileceğim? " Dedi. Sanırım onu ikna etmeye başlamıştım.

"Çünkü yalan söylemek gibi bir lüksüm yok. Yarın seni polisler yakalasın, ertesi gün idam edileyim, sonra da sen hapise atılıp idam edil, ne kadar da akıllıca. " Dedim, alaycı bir ses tonuyla. Yüzü hala asıktı ama dudağının sağ köşesi hafifçe kalktı.

"Plan nedir? " Dedi. Aha! İşte ilgisini çektim! Diane'e 20 puan! Ancak dediğim gibi, suratı hala asıktı. Sinsice gülümsedim. O sırada Sandra'yı gördüm. Bizi izliyordu. Hayır, daha fazlasını yapıyordu!

Masadaki çatalım hafifçe havaya kalktı!

?????
Her şey başlamadan önce mutlu bir çocuktum. Artık bir çocuk bile değilim, artık bir insan bile değilim. Her şey onun yüzünden oldu.
Sofia Fitzburg yüzünden...

Annem için ondan intikam alacağım, kardeşim için ondan intikam alacağım. Onu bulmalıyım, ancak oraya gidemem. Hissediyorum, kardeşim de devrim taraftarı olmalı. Bir süredir onu izledim çünkü.

Kardeşim geldiğinde, ben de geleceğim. Babamın evine geleceğim, Richolas Anderson'nın evine.

Beni yeniden dirilten şeyi bulacağım, tabii ki bunun başlıca nedeni öfkem ama kimse öylesine dirilemez. Acaba annem mi diriltti?

Neyse... Diye düşündüm. Bunlara daha sonra cevap bulurdum. Uydular ve uzaydaki kalan şeyler ile oynayabiliyordum. O eve nasıl gideceğini biliyorsun ?????.

ÖGÇK'de bana Star/Yıldız diyorlar, şimdilik o adı kullanacağım. Kardeşim adımı biliyor zaten. Onun için günlüklerimi bıraktım. Bugün hapisten kaçacağını biliyorum. Ona kapıda küçük bir hediye bıraktım:Bir post it.

GELİYORUM!