Ο άγριος διευθυντής 2 ✔

46: Τρόμος

Άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα περπατώντας αργά.

Η Νίκη τον πλησίασε χαρούμενο και όταν τον είδα να έχει σκυμμένο κεφάλι παραξενεύτηκε.

"Αγάπη μου τι έπαθες;" τον ρώτησε καθώς του σήκωσε το κεφάλι και έβγαλε μια κραυγή όταν τον είδα να κλαίει. "Μάνο, τι έπαθες; Γιατί κλαις μωρό μου; Μίλα μου!" τον ταρακούνησε αλλά εκείνος δεν απάντησε. "Έπαθε κάτι η μικρή"

Τράβηξε την κουβέρτα από το καρότσι και όταν το είδε άδειο ξανά έβγαλε μια κραυγή.

Μια άσχημη σκέψη πέρασε από το κεφάλι της και δεν ήθελε να το πιστέψει πως η μονάκριβη της, χάθηκε.

"Πέντε λεπτά έφυγα από δίπλα της για να σηκώσω ένα παιδί που έπεσε και όταν γύρισα δεν ήταν εκεί" είπε μέσα από τα δάκρυα του χτυπώντας την γροθιά του στον τοίχο.

"Το ήξερα! Το ηξερα! Το ήξερα! Σου έλεγα, σου έλεγα πως μας παρακολουθούν αλλά εσύ δεν με πίστεψες γαμώτο και ορίστε τα αποτελέσματα. Χάθηκε η μικρή μου κόρη" έπεσα στα γόνατα της κλαίγοντας.

*****

Από την άλλη ο Εφραίμ, έβλεπε την μικρή Μαιρούλα να τρώει μπισκότα με απόλαυση.

Λες και δεν είχε φάει εδώ και καιρό.

"Σ' αρέσουν κόρη μου τα μπισκότα;" την ρώτησε και εκείνη έβγαλε κραυγές χαράς.

Της χάιδεψε το κεφαλάκι της χαρούμενος.

Επιτέλους μια από τις δύο γυναίκες του βρισκόταν κοντά του.

"Αφεντικό, τι θα κάνουμε με την μητέρα της κόρης;" τον ρώτησε και ο Εφραίμ γύρισε κα τον κοιτάξει με ένα σατανικό χαμόγελο.

"Ας την αφήσουμε λίγο να πονέσει όπως πόνεσα εγώ όταν με παράτησε..... Εσύ ετοίμασε τον γάμο μας. Πρέπει την μέρα που θα την απαγάγεις να παντρευτούμε"

Ο νεαρός άντρας έγνεψε θετικά και έφυγε, ενώ ο Εφραίμ πήρε μια κορνίζα που είχε την φωτογραφίας της Νίκης.

"Σε πολύ λίγο θα γίνει δικιά μου και με τον νόμο"

Γέλασε σατανικά ευτυχισμένος.

Story by ~ ntani_ela