Ο άγριος διευθυντής 2 ✔

49: Απελπισία

Παρατηρούσε την γυναίκα της ζωής του να κλαίει αλλά αυτή την φορά δεν ένιωσε τίποτα, όπως τις άλλες φορές.

Αν την έβλεπε παλιά σίγουρα θα πονούσε και θα προσπαθούσε να την κάνει χαρούμενη φέρνοντας την κόρη της αλλά αυτή την φορά δεν ήταν το ίδιο.

Είχε βαρεθεί συνέχεια να προσπαθεί για εκείνη ενώ εκείνη αντίθετα με εκείνον του προσέφερε συνέχεια πόνο.

"Θα της δώσουμε το μωρό;" άκουσε την φωνή του βοηθού του να τον ρώτα.

Δεν πήρε τα μάτια του από εκείνη και αναρωτιόταν ποτέ επιτέλους θα του παραδινόταν και θα της έκανε όλα τα βασανιστικά πράγματα που είχε στο μυαλό του.

Την κοίταξε για τελευταία φορά από το παράθυρο πρώτου γυρίσει στον νεαρό άντρα και του κάνει νόημα να φύγει από μπροστά του.

Κατευθύνθηκε προς στην πόρτα και όταν την ξεκλείδωσε εκείνη αμέσως σηκώθηκε και τον πλησίασε πέφτοντας στα γόνατα του.

"Σε παρακαλώ, φέρε μου την κόρη μου, μην της κάνεις κακό" άρχισε να τον παρακαλά ενώ εκείνος την κοίταξε υποτιμητικά.

Την έσπρωξε από πάνω του και έκανε μια βόλτα γύρω από το δωμάτιο, ενώ εκείνη έμεινε να τον κοιτάζει τρέμοντας από το κρύο.

"Όλοι σε αυτή την γαμημένη ζωή ψάχνουν ένα κέρδος, κάτι που θα τους προσφέρει αυτό που επιθυμούν τόσο πολύ. Εσύ, τι είσαι διατεθειμένη να μου προσφέρεις" την πλησίασε και στάθηκε μπροστά της πιάνοντας της το πηγούνι. "Είσαι διατεθειμένη να μου δώσεις κάτι για να πάρεις την κόρη μας;" την ρώτησε παίρνοντας τα χέρια του μέσα από την μπλούζα.

Η νεαρή κοπέλα έκλεισε τα μάτια και δάγκωσε το κάτω χείλος της για να μην τσιρίξει από την αηδία.

Αλλά όσο και αν ένιωθε έτσι έπρεπε να του δώσει όσα ζητάει για να πάρει την κόρη της μακριά του και να μη της συμβεί τίποτα.

"Θα θα θα κάνω ότι μου ζητήσεις"

Εκείνος χαμογέλασε και την έσπρωξε προς στα πίσω και ανέβηκε πάνω της.

"Καλώς ήρθες στην κόλαση μωρό μου" της είπε δίνοντας της ένα φιλί στον λαιμό.

Story by ~ ntani_ela