Ο άγριος διευθυντής 2 ✔

42: Στα πράσα

Η Στεφανία είχε γίνει ο χειρότερος εφιάλτης 'πατέρα και γιου'.

Και οι δύο την φοβόντουσαν.

Φοβόντουσαν, για το τι θα μπορούσε να τους κάνει.

Γνώριζαν πως εκείνη ήξερε για όλες τις βρωμοδουλειες που είχε κάνει ο καθένας.

"Θέλω να σκοτώσετε την Στεφάνια. Το καταλάβατε; Την θέλω νεκρή" διέταξε τον άντρα νευριασμένος.

"Την Στεφάνια την ρώτησες, άμα θέλει τον εαυτό της νεκρό;" τον ρώτησε πλησιάζοντας τον.

Το κινητό του έπεσε από το χέρι.

Δεν την είχε ακούσει όταν μπήκε μέσα.

Εκείνη πήρε το μαχαίρι που βρισκόταν στο τραπέζι και την άκρη του το ακούμπησε στον λαιμό του.

"Γλυκέ μου, εγώ δεν παθαίνω τίποτα. Και να πάθω τίποτα έχω ανθρώπους από πίσω που θα τα βγάλουν όλα στην φορά και θα σας αποτελειώσουν"

Πέταξε το μαχαίρι κάτω ενώ επεξεργάστηκε το δωμάτιο του.

"Θα σε εκδικηθώ" την ενημέρωσε και εκείνη έσκασε στα γέλια.

Δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια της.

Είχε τόσο αυτοπεποίθηση που νόμιζε ότι θα μπορούσε να τα βάλει μαζί της.

Δεν είχε καταλάβει με πια τα έβαζε.

Η Στεφάνια ήταν χειρότερος και από το διάολο.

"Είσαι πολύ γελοίος που νομίζεις ότι μπορείς να τα βάλεις μαζί μου. Εδώ ούτε εκείνη που αγαπάς δεν μπόρεσες να κρατήσεις. Στην πήρε ο Μάνος"

Χτύπησε το αδύνατο του σημείο.

Εκείνο το σημείο που τον πονάει πολύ.

Το ευχαριστιόταν να τον βλέπει να υποφέρει και να τον πονάει.

Δεν το ήξερε μέχρι πριν λίγο πως τους φοβιζε.

Τώρα που το έμαθε, θα μπορεί να κοιμάται χαρούμενη τα βράδια.

Είχε καταφέρει το ένα μέρος του σχεδίου της.

"Θα δεις που θα την πάρω πίσω!: δήλωσε κοπανώντας το χέρι του στον τοίχο.

Το έπαιζε και άντρας τρομάρα του.

Που δεν έκανε κάτι μόνο του.

Έβαζε άντρες να δουλεύουν για εκείνον.

Ένας χεστης ήταν.

"Καλά εσύ περίμενε να σε αγαπήσει η Νίκη. Εσένα σε απεχθάνεται ενώ τον Μάνο τον αγαπάει και θα έδινε τα πάντα για εκείνον. Εσένα μόνο νεκρό θα θέλει"

Εκείνος έβγαλε μια κραυγή θυμού και έφυγε κοπανώντας την πόρτα πίσω του.

Γνώριζε πως η Στεφάνια είχε δίκαια.

Αλλά ήταν τόσο εγωιστής που δεν θα το παραδεχόταν με τίποτα.

Story by ~ ntani_ela