Heroine Series 2: Detritus

Chapter 11

Chapter 11

Shaila

"Mommy, I'm cold." My daughter said buhat-buhat siya ni Mang Dan habang inaapoy ng lagnat, isinusugod namin siya sa ospital pero lumakas ang buhos ng ulan habang papunta kami, sarado na rin ang mga daan dahil baha na daw sa ibang kalsada at hindi na uusad ang traffic. We were in a hotel right now trying to get a room.

"Miss, wala na ba talaga? My daughter is sick, nabasa pa siya dahil sa pesteng ulan na ito!" Sabi ko, I am wet too not that wet dahil may payong naman kami kaya lang talagang malakas ang ulan at hangin. "Kahit iyong pinakamaliit na kwarto lang." I told her, I am desperate! Mas maganda siguro kung hindi na lang kami umalis ng bahay.

"I'm sorry, ma'am pero wala na po talaga. Halos lahat po kasi ng na-stuck sa baha ay nagcheck-in."

"Napakarami niyong kwarto dito pero ni isa wala?! Are you f*cking real?!" I don't care kung gumawa ako ng eskandalo dito at maraming nakakakita. My daughter needs a room!

"Ma'am, we are very sorry but we are fully booked." Sabi noong isang babae.

I bit my lower lip then looked at my daughter who is shivering. I can't help but to shed tears. If my husband is here panigurado makakagawa siya ng paraan, if he needs to buy this f*cking hotel gagawin niya para sa anak namin.

"Please, basta iyong may kama lang, please if I have to pay it double or even triple it's ok." Pagmamakaawa ko.

"Ma'am---"

"What is happening here?" Nilingon ko iyong nagsalita and as if I saw a saviour when I saw Phantom.

"Phan---"

"Rogue, my name is Rogue." Aniya sa akin kapagkuwan ay tumingin kay Shan. Worry filled his face, kalunos-lunos naman kasi ang itsura ng anak ko. "What happened to her?!" Mabilis na lumapit siya kay Shan, dinama niya ang noo nito. "Ang taas ng lagnat niya!"

"We need a room." Biglang sabi ko na lang, if he has a room I can asked him to share his room with us kahit magmakaawa pa ako ay gagawin ko. "My daughter is sick at nabasa pa siya kanina so please help us." I begged.

"Bakit hindi niyo sila binigyan ng kwarto?!" His voice boomed. Nakakatakot siya parang gusto niyang patayin iyong mga nasa front desk.

"S-sir, fully book---"

"D*mmit!" Mura niya. Mabilis niyang kinuha si Shan kay Mang Dan, ayaw pa nga sanang ibigay ni Mang Dan pero tumango na lang ako. "Get some medicine, dalhin niyo sa kwarto ko." He said angrily to the staff. "Follow me." Aniya sa akin. Kahit papaano ay nakaramdam ako ng relief, he will share his room at kahit stranger pa siya ay wala na akong pakielam and besides wala naman siguro siyang balak na masama sa amin. He look nice even though mukha siyang papatay kanina.

Halos mapanganga ako ng makita ko ang kwarto niya. It's the whole floor for crying out loud, ! Siya ba ang may-ari nito?! Kaya ba takot na takot iyong mga staff?

Pumasok kami sa isang pinto kung saan isang napakagandang kwarto ang bumungad sa amin. Dahan-dahan niyang inihiga si Shan sa kama.

"May spare clothes ba siya?" Tanong ni Rogue.

Tumango ako. "Lalabas na muna ako, magbihis kayong mag-ina. You should change too, buntis ka at bawal sa'yo ang magkasakit. May banyo ang kwartong ito."

I nodded again. "T-thank you."

Inabot ni Mang Dan ang bag namin ni Shan na naglalaman ng damit kapagkuwan ay lumabas na rin.

Inuna ko muna si Shan after her ay naligo na ako at nagpalit, saktong may kumatok naman.

"The medicines are here, tapos na ba kayong magbihis?" He asked behind the door, I went there and opened it.

"Pasok ka." Sabi ko sabay kuha noong gamot, may gamot naman si Shan pero hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin bumababa ang sakit niya.

"How is she?" Tanong niya.

"Tumaas ang lagnat niya." Maybe because nabasa siya. Umupo ako sa kama. "I don't know what to do, kahapon pa siya nilalagnat, pinapainom ko naman siya ng gamot pero pabalik-balik lang ang lagnat niya so I decided na isugod siya sa ospital but sh*t happens!" I am so emotional, naiiyak na ako. "Hindi ako sanay sa ganito, my husband used to do everything, lagi ko siyang kasama kapag may sakit si Shan but now he's in London and everything is a mess." Pakiramdam ko ay napakawalang kwenta kong ina.

"Tomorrow, I will accompany you to the hospital." He said.

"You don't need to do that, ang laki na ng naitulong mo sa aming mag-ina." Then I smiled at him habang pinupunasan ko ang luhang kumawala sa aking mga mata. "By the way, I forgot to introduce myself. I'm Shaila Avery-Lockwood." I offered him my hand, hindi naman ako napahiya dahil tinanggap niya iyon.

"Rogue De Sylva." He said.

"Don't worry about your secret, wala akong pagsasabihan kahit na sino."

"Thank you." He said while smiling.

"No, it's thank you." Sabi ko naman.

"M-mom-my." Rinig kong tawag ni Shan sa akin. Mabilis ko naman siyang dinaluhan.

"What is it, baby? Do you want anything? May masakit ba sa'yo?" Puno ng pag-aalalang tanong ko, parang maiiyak na naman ako.

Baby, huwag mo munang paiyakin si mommy, may sakit ang Ate eh.

"Daddy, I-i want Daddy." Aniya.

Nalungkot naman ako sa sinabi niya. Hunter is not here, anong gagawin ko?

"He's in London, baby pero pauwi na siya."

"No, I want my daddy! Daddy! Daddy! Daddy!" Patuloy na tawag niya kay Hunter, I don't know what to do. Nakapikit ito habang umiiyak.

"S-shan, daddy is---" Natigil ako nang biglang tumabi si Rogue kay Shan. He scooped my daughter.

"Daddy is here, princess. Daddy is here." He said then he kissed Shan's forehead. Pinunasan niya ang luha ni Shan gamit ang kaniyang kamay.

"Daddy? I missed you." Tugon naman ni Shan, hindi pa rin ito dumidilat, maybe she can't dahil sobrang taas ng lagnat niya. Mas isiniksik pa ni Shan ang sarili kay Rogue.

Rogue look at me as if saying na hayaan ko lang si Shan. My daughter really misses her dad.

Bumaling siya kay Shan. "I missed you too, princess. Magpagaling ka."

"Daddy, huwag ka ng mag-left."

"Hindi na, anak. Hindi na aalis si Daddy. I promise."

While looking at Rogue nakaramdam ako ng lungkot, I don't know kung para saan ang lungkot na iyon maybe because of his eyes full of loneliness?