Always and Forever - The Originals x Legacies ✔

Rozdział 13

- Mogę wejść ? - spytał Klaus stając w drzwiach do pokoju córki.

- Jasne - odpowiedziała Nastolatka.

Pakowała kilka rzeczy do plecaka. Przerwa się skończyła i trzeba była znowu wracać do szkoły. Co prawda Hope nie zadecydowała się do razu chodzić do szkoły Salvatore, gdy poznała ją dziewięć lat temu. Najpierw mieszkała z tatą i Freyą w Nowym Orleanie. To ciocia uczyła ją magi, a tata mówił jej wszystko co wie o wampirach i wilkołakach, uczył ją malować i opowiadał historię.

Zresztą Hope była bardzo inteligentną dziewczyną. Z pomogą Freyi Kellin nauczyła się gotować i piec. Gdy siedziała w domu, Hayley naglegała by się uczyła, więc Klaus załatwił jej prywatnych nauczycieli. Dzięki temu umiała mówić po hiszpański, francusku i włosku. Znała też kilka starożytnych dialektów potrzebnych do magii, w której pomagały jej Davina i Freya.

Mimo, że wspaniale było spędzać całe dnie z tatą w Nowym Orleanie, w pewnym momencie Hope zapragnęła być normalną dziewczyną i mieć przyjaciół. Było to wtedy gdy upewniła się, że tata nie zniknie i nacieszyła się czasem z nim. Do tego pomyślała, że w szkole odnajdzie zaklęcie, które pomoże połączyć jej rodzinę.

I tym sposobem odkąd miała 12 lat Hope chodziła do szkoły Salvatore. A to znaczy, że była tam uczennicą już od pięciu lat.

Na szczęście zawsze mogła wracać do domu na ferie, wolne, święta, a nawet weekendy. Zresztą i tak czasem robiła sobie wolne bez powodu. Tata nigdy nie widział w tym problemu.

- Jesteś gotowa ? - spytał Klaus.

- Tak - odpowiedziała zasuwając plecak i usiadła na łóżku patrząc na niego - Wiesz za każdym razem jest mi trochę smutno zostawić Nowy Orlean, Ciebie i ciocię Freye, ale lubię tą szkołę. Uczę się nowych rzeczy i mam przyjaciół.

- Dobrze, że jesteś tam szczęśliwa - uśmiechnął się lekko Klaus.

- Mógłbyś mnie odwiedzić w szkole - stwierdziła Hope - Wiem, że Alaric Cię nie znosi i kiedyś obiecałeś Caroline tam nie wracać... Ale powinni zrozumieć, że to dla mnie.

- Raczej nikt za mną nie tęskni w Mystic Falls - odparł Klaus - Bardziej mnie nienawidzą.

- Ja zawsze tęsknię... - stwierdziła Hope - I nie sadzę, by nie wszyscy Cię nienawidzili. Co prawda za każdym razem Damon Salvatore mówi, że jestem córką diabła, ale on już taki jest. Poza tym on i Elena są w porządku. Stefanie Salvatore opowiedziała mi o przeszłości Twojej i jej rodziców. Ale przecież każdy dorasta i się zmienia.

- To bardzo mądre - powiedział Klaus - Każdego dnia sprawiasz, że jestem coraz bardziej dumny z Ciebie.

Nastolatka uśmiechnęła się. Magiczna czy nie, każdy chce by rodzice byli dumni, szczególnie Hope. Zawsze gdzieś z tyłu głowy miała myśl, że jej rodzina poświęciła dla niej wszystko. Chciała być tego warta.

- Miło to słyszeć - powiedziała Hope i przytuliła tatę.

To dzięki niej Klaus nauczył się okazywać uczuć. Przed ostatnie lata wciąż dbał o nią, troszczył się. Chciał być lepsza osoba i jak najlepszy tatą. To Hope zmieniła jego życia na zawsze.

- Obiecaj mi chociaż, że przyjedziesz na konkurs Miss Mystic Falls - powiedziała Nastolatka.

- Nie mówiłaś, że bierzesz udział - odparł Klaus.

- Zostało jeszcze trochę czasu, zresztą nie wiem czy moim partnerem powinien być Roman czy Rafael - wzruszyła ramionami Hope.

- Specjalnie mówisz o chłopcach, żebym przyjechał i ich pilnował - zaśmiał się Klaus.

Znali się już tak dobrze. Byli do siebie bardzo podobni, przede wszystkim oboje zrobiliby wszystko dla rodziny. Dla siebie nawzajem, dla tego by spędzić razem czas.