Acı Hayat (Tamamlandı) #Wattys2016

14. Bölüm - Benimsin

Mutlimedyada Şuara ile Okan

Bu şimdiye kadar yazdığım en uzun bölüm oldu yaklaşık 1500 kelime olmuş inşallah beğenirsiniz. Lütfen yorum ve oz ataraanız sevinir sonuçda okadar emek var ve sizden bir tepki alırsam en azından bukadar uğraşdığıma değer. Sonuçda 14 bölüm oldu ve bence oylar gerçekdende cok süşük zaten yorumlar hiç yok diye biliriz. Şukadar votedan aomra devam yazarım demem çünkü yazmayı seviyorum ve dayanamayıp devam yazıcağımı biliyorum ama sizden sadece riça beğeniyorsanız veya beğenmiyorsanızda bana söylerim yorumlarda hertürlü eleştiriye acığım. Bundan sonra daha fazla vote ve yorum atarsanız mutlu edersınız. Yazı hatalarım içinde kusura bakmayın telden yazdığım için zor oluyor

İyi okumalar...

******

Sonunda oraya gelmişdim. Kapının önünde duruyordum. Kendimi daha hazır hissetmiyordum. Burası cok eski bir evdi. Gerçi bu mahalle eskiydi. Sonunda zile basa bilmişdim. Kapıyı 45 - 50 yaşlarında bir kadın açdı. Siyah sacları ve yeşil gözleri var. Annesine nekadarda cok benziyor, diye düşünmeden edemedim. Kadın bana yorgun ve şişmiş gözleriyle bakıyordu.

"Buyrun ne istemişdiniz, siz kimsiniz?" diye sordu yorgun sesiyle. Ben ise sadece kadına bakıyordum. Cevap vermeyinçe biraz panikledi ve biraz önçeki yorgun sesin aksine daha cok korkar gibi cıkmışdı

"Kimsiniz siz?"

"Şey.. kusura bakmayın, ben Okan. Müsaitmisiniz acaba? Sizinle bir kaç birşey hakkında konuşmak istiyorum?!"

"Ne konu hakkında" dedi süpheyle.

"Müsade ederseniz içeride anlatayım. Size zarar vermeye gelmedim Hanimefendi"

Biraz durup düşünsede bir kaç saniye sonra beni içeri davet etdi.

Salonda ayyakkabılarımı cıkardım ve oturma odası doğru yürüdüm. Ev gerçekdende cok küçükdü. Eski halılar, mobilyalar vardi. Küçük eski bir televizyon, küçük bir masa ve kahve renginde koltuklar vardı.

"Buyrun oturun. İçeçek birşeyler getireyim size. Ne içersiniz Su, Cay?" diye sordu Şuaranin annesi. Evi inçelemiye bırakıp ona yöneldim.

"Yok Teşekkürler. Oturun lütfen. Hemen konuya geçmek istiyorum" dedim. Oldukça kibar ve dikkatli davranıyordum.

"Tmm buyurun sizi dinliyorum" dedi ve oda oturdu.

"Evde başka birisi varmi?"

Tekrardan biraz şüphelendi ama bunu belli etmek istemeden meraklı gözlerle "hayır yok, rahat olabillirainiz. Hangi konuda konuşmak istiyorsunuz benimle. Kimsiniz ve niye buradasınız" diye sorularını arka arkaya sıraladı.

"Biraz önçede dediğim gibi, adım Okan. Ben Şuara hakkında konuşmaya geldim buraya. Onun nerede olduğunu biliyorum. Sizin yardımınıza ihtiyacım var. Bana tam olarak Ahmet hakkında bütün bildiklerinizi anlatmanızı istiyorum. Şuaranın ablası hakkındada. Lütfen her inçe detay benim için önemli."

Kadın şaşırmışdı ve o yorgun gözleri bir anda doldu. Anlaya biliyordum. Görünüşe bakılırsa başına gelenler Kadını çok sarsmışdı.

"Siz...Şuara nasıl?... küçük meleğim nasıl?" diye ağlamaya başladı kadın.

"Lütfen hanımefendi ağlamayın. Şuarayı oradan kurtarmak için burayadım ve inan bana her saniye bi zaman kaybı. Kızınıza yardım edebilirsiniz. Lütfen ağlamyın ve bana herşeyi en başından anlatın"

"Peki size niye güveniyim. Nerden bile bilirim bunun Ahmet beyin oyunlarından olmadığını? Sizin daha tam olarak kim olduğunuzu bile bilmiyorum".