BLUE PHOENIX DRAGON PRINCESS

Chapter 35

Someone's Pov

Hindi makatinging ang dalaga sa maestro dahil sa nangyari kanina lamang. Paalis na sila ngayon. Hindi na sya nagpaalam sa hari at reyna  sapat na ang nangyari kagabi para malaman nilang hindi sila magtatagal sa lugar na ito.

Alam ng kaibigan nya na si xena ang pag alis nila pero hindi na ito sumama. Nais nito munang bantayan ang magulang at bawiin ng araw na wala sya sa tabi nila.

Sakay sila sa Espera papunta sa labas ng kaharian at sakay naman sila kay kistro pabalik sa Akademya.

Aalis din sya pagbalik nya. Kailangan nya lang maihatid ang mga ito pabalik sa paaralan upang masigurado ang kaligtasan ng mga ito.

Susugod sya mag isa. Oo isa napakalaking katangahan kung susumahin

pero mas mabuti na iyon kesa marami nga syang kasama, kung magkagipitan marami rin silang mawawala. Mas mabuti kung sya nalang tutal ay sya naman ang may responsibilidad sa kaibigan nya e.

Pagkalapag palamang ni kistro ay nagbabaan na ang lahat. Balik sa dati na parang walang nangyari.

Tinitigan nya ang zapiria.

Ito na ba ang huling beses kong makikita ang lugar na ito?

" Anong iniisip mo?" Tiningnan nya si maestro. Alam nya na na kaya nyang basahin ang isip nya but not now. Kaya nya naring kontrolin ang kapangyarihan nya. Hindi nito mapaasok ang harang na ginawa nya.

As i stare at his face.

Suddenly i feel like i want to run away with him and keep him forever. But im not that selfish.

May ngiti nanaman sya sa labi. Its not that she dont want to see his smile.

Pero pag nakikita nya ang ganyang klaseng ngiti sa labi nya natatakot sya. Baka kase hindi na ito bumalik sa dati. Ang pinapakita nitong ngiti ay hindi gagawin ng maestrong kilala nya.

He rarely smile but when he did its really genuine.

Nakakapanibago na ito.
Ibang iba na ito sa dati , lagi itong nakangiti, tumatawa pero alam naman nya na peke ang bawat ngiti at halakhak na pinapakita nito , bakit hindi nalang ito maging cold tulad ng dati.

bakit hindi nalang ito magalit tulad ng laging ginagawa nito o kaya naman ay umiyak para ilabas ang nararamdaman nito

"Malalim yata ang iniisip mo " katulad ngayon nakangiti sya pero yung mata nya ang lungkot lungkot

" iniisip ko lang kung may pag asa pa ba tayong manalo sa laban " isa parin yun sa iniisip nya. Aalis na sya ilang oras nalang pero hindi parin sya sigurado kung makababalik pa sya.

" mananalo tayo   wag kang mag alala" sabi nito na sinabayan pa ng tawa
Pero hindi naman ito makatingin ng deretso sa kanya.

" diba sabi mo pag kausap kita kailangan nakatingin ako sa mata mo, bakit ikaw itong umiiwas " Sa pagkakataong iyon umakyat ang tingin ng binata sa kanya.

Those eyes, will i ever see that again?

" ano kaba , halika na nga" Hinawakan nito ang braso nya at hihilahin na sana ngunit pinigil nya.

Is it the last time that i can feel your warm hand?

" ayos ka lang ba ice " tanong nya.

Nag aalala na sya. iiwanan nya ba itong sugatan.

Bat ba  pinagtatakpan nito ang nararamdaman nito

" oo  naman ako pa !!" Napapikit sya

Ok lang kung Pati saakin mag sisinungaling sya ...