Κόκκινο

{Το κοκκινάδι}

Η γλυκιά μουσική και ο όμορφος χώρος καθιστούσε αυτό το μέρος κατάλληλο για μια μοιραία συνάντηση.

Ένας άντρας με πλησίασε και μου ζήτησε να χορέψουμε.Αυτή σίγουρα θα είναι η μοιραία συνάντηση,σκέφτηκα και σου χαμογέλασα.Και όταν με ρώτησες γιατί είχε σχηματιστεί αυτό το χαμόγελο στο πρόσωπο μου,εγώ ξεστόμισα το όνομα μου για να σου συστηθώ.

Τα φιλιά και η αγκαλιές ήξερα ότι θα συνόδευαν αυτή την νύχτα για πάντα και θα την έκαναν αξέχαστη.Χαραγμένη για πάντα στις αναμνήσεις μου.Απο αυτές που παιρνούν στο μυαλό του ανθρώπου το δευτερόλεπτο πριν ξεψυχήσει.

Ήρθε η ώρα να αποχωριστούμε και όπως έφευγες από αυτό το βαρετό πάρτι του 80,που όμως είχε γίνει ξαφνικά τόσο ενδιαφέρον,παρατήρησα ένα κοκκινάδι στον γιακά του πουκάμισου σου.Τα χείλη μου γεμάτα κραγιόν...

"Δεν θα το πλύνω" ήταν η πρώτη κουβέντα που μου είπες όταν σε ξανασυνάντησα.

Ένας χρόνος γεμάτος.Ένας χρόνος γεμάτος κοκκινάδια στα πουκάμισα και συζητήσεις και βαριές κουβέντες.Ο έρωτας.

Και ύστερα έγινα δεκτή στο πανεπιστήμιο το οποίο ήταν τόσο μακριά αγάπη μου.Και έτσι μετακόμισα.

"Πρέπει να ζήσουμε.Και όχι ο ένας στην σκιά του άλλου.Δεν θέλω να αλληλοπεριοριζόμαστε.Αντίο"

Ο χωρισμός βάραινε την καθημερινότητα για τουλάχιστον 3 χρόνια.Από έναν γνωστό έμαθα ότι είχες καρκίνο και έτσι ταξίδεψα για να έρθω σε εσένα στην κυριολεξία με το πρώτο αεροπλάνο.

Δεν θα σε άφηνα αγάπη μου θα τα ξεπερνούσαμε όλα μαζί.

Μα όταν έφτασα λαχανιασμένη για να σου πω πόσο το μετάνιωσα και ότι μας άξιζε να προσπαθήσουμε από την αρχή δεν σε βρήκα εκεί,παρά μόνο στην αγκαλιά σου βρήκα το πουκάμισό σου.Βρήκα το κοκκινάδι μας.

Έπειτα κλείστηκα στο ψυχιατρείο από τις απόπειρες αυτοκτονίας και τις ενοχές.Μου πήραν το πουκάμισό επειδή φοβόντουσαν ότι θα κρεμαστώ.

Πες μου...όντως εκείνο το βράδυ που με γνώρισες πέρασε από το μυαλό σου πριν ξεψυχήσεις;Να είμαι περήφανη για το κοκκινάδι μου;

Με αγάπη,
Φρου.