Κόκκινο

{Οι 201 της Καισαριανής}

Έτσι ξαφνικά φεύγουν οι εποχές,και οι χειμώνες και τα καλοκαίρια.

(Και πάνω από όλα ηχούν οι σειρήνες του πολέμου)

Οι αιώνες μοιάζουν με στιγμές που αργοσβήνουν πριν προλάβεις να τις ζήσεις.

Έτσι ξαφνικά αποφασίστηκε και η εκτέλεση των διακοσίων αντρών.

Στα μεγάφωνα των φυλακών του Χαϊδαρίου ανακοινώνονται τα ονόματα.

Στα αυτιά μου φτάνει και το δικό σου.

Κάνει αντίλαλο στον βαθύτερο φόβο μου.

Ανάμεσα από τα σίδερα παρατηρώ κοκκαλομένη,την ελπίδα να με χαιρέταει και ύστερα να αποχωρεί με το κεφάλι της κατεβασμένο.

Η εποχή αλλάζει.

Έτσι ξαφνικά όπως άλλαξαν και οι προηγούμενες.

1 Μαΐου 1944

Η άνοιξη μοιάζει με στολισμένο επιτάφιο.

Πριν χαράξει σε αντικρίζω για τελευταία φορά.

Με περηφάνια μπαίνεις σε εκείνο το φορτηγό και στοιβάζεσαι με τους υπόλοιπους.

Η πλάση νεκρώσει,το έγκλημα πολέμου διαπράττεται και ενα απο τα θύματα ήσουν εσύ.

Ο αγαπημένος μου από όλους τους ανθρώπους.

Και οταν την επόμενη μέρα με ελευθέρωσαν.

Την ελευθερία για την οποία ρίσκαρα καθημερινά επί χρόνια την ζωή μου,δεν την ένιωσα.

Γιατί σε εκείνο το τελευταίο σημείωμα που είχες στην τσέπη σου...

άφησα την τελευταία μου πνοή,ξεγράφτηκα από τον κόσμο και με έθαψαν ανάμεσα στις λέξεις από μελάνι.

Έκλεισα τα μάτια μου,έτσι ξαφνικά,σαν το σωμα σου ξάπλωσε απαλά στο χώμα,δίπλα από το δικό μου.

Οι 201 της Καισαριανής.

Εμπνευσμένο από την ταινία <<Το τελευταίο σημείωμα>> του Π. Βούλγαρη.

Γεια σας.

Από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει.

Με αγάπη και σεβασμό σε εκείνους τους τολμηρούς κομμουνιστές,
Φρου.