{Μια κοριτσίστικη ψυχή}

642 109 16
                                    

Η Τρίτη λυκείου θα πω ότι δεν είναι και τόσο δύσκολη.
Οι βαθμοί μου είναι ψηλά,και ο κόπος μέτριος.
Αρκετά κλάματα βέβαια τους τελευταίους μήνες,άγχη και χτυποκάρδια με εκείνον τον καθηγητή στο σχολείο.
Γύρω στα 35,ψηλός μελαγχρινος με γένια και με πολύ πολύ χιούμορ.
Όχι το χιούμορ που σε κάνει να γελάς,ένα σοβαρό χιούμορ για λίγους.Και για εμένα φυσικά.
Το όνειρο κάθε μαθήτριας,υποθέτω.
Μου δίνει το διαγώνισμα μου.Οι μέρες πλησίαζαν για τις πανελλήνιες.Δεν το κοίταξα,το γύρισα ανάποδα κατευθείαν.Ηταν κάτι που έκανα με τους βαθμούς στα διαγωνίσματα όλη την χρονιά.Απλα κοιταγα τα λάθη μου.
<<Είναι πολύ περίεργο,πρώτη φορά το βλέπω σε μαθητή να το κάνει αυτό>> μου είχε πει στην αρχή της χρονιάς.
<<Δεν ειμαι ένας αριθμός,ούτε η ηλικία μου,ούτε τα κιλά μου ούτε οι βαθμοί μου ουτε ποσά λεφτά έχω καθορίζουν ποια ειμαι εγώ.Δεν θέλω να ειμαι ένας αριθμός..κύριε.Ειμαι μια ψυχή,ένα μυαλό και οι στίχοι των τραγουδιών που έχω στο κεφάλι μου>> είπα ενώ ένιωθα τις παλάμες μου να ιδρώνουν αφού ήμασταν μόνοι μας μέσα στην τάξη.
Τα βλέμματα ήταν έντονα.Πηγε να με πλησιάσει μα το μετάνιωσε και ξανά κάθισε στην θέση του.

Τελευταίο μάθημα.
Τέλη Μαΐου.Ολοι ήμασταν αρκετά αγχωμένοι και τα ξενύχτια ήταν περισσότερα τώρα.
Αυτό φαινόταν και από το πρόσωπο μου αφού απέφευγα να βάφομαι και οι μαύροι κύκλοι είχαν κάνει την εμφάνιση τους.
Χτυπάει το κουδούνι.
Τολμάω να μείνω μόνη μου μέσα.
Εκείνος προσποιείται πως κάτι διορθώνει όμως όταν η τάξη αδειάζει με κοιτάει με αυταρχικό βλέμμα.
<<Τελευταίο μάθημα σήμερα,σε μια εβδομάδα δίνεις.Εισαι αγχωμένη;>>
<<Όχι,καθόλου>> ξεστομιζω και εκείνος γελάει σιγανά καταλαβαίνοντας ότι λέω ψέμματα.
<<Αυτό το γέλιο σου και ο εγωισμός σου με τρελαίνουν>>
<<Εμένα η εύστροφια σας και ίσως λίγο...τα σηκωμένα μανίκια σας>>
Έρχεται κοντά μου και νιώθω την θερμοκρασία του σώματος μου να ανεβαίνει.
Στεκόμουν όρθια μπροστά από τον πίνακα.
<<Θέλω να σε δω να πετυχαίνεις...πανέξυπνο κορίτσι>>
Τα χνώτα του ζεσταίνουν το μάγουλο μου.
<<Και θέλω και έναν καφέ μαζί σου>> προσθέτει και το χέρι του χαϊδεύει το μάγουλο μου.

Καλοκαίρι
Απόφοιτη πια.Οι βαθμοί έχουν τοιχοκολληθεί.
Εκείνος χαμογελάει με τις επιτυχίες των παιδιών.Το δικό μου όνομα δεν είναι πουθενά στην λίστα.
Πηγαίνω κοντά του ενώ νιώθω να με γεμίζει στενοχώρια και απογοήτευση.
Με οδηγεί σε μια άδεια αίθουσα.
<<Ζήτησα να μην μπουν οι δικοί σου βαθμοί εκεί.Δεν είσαι ένας βαθμός...θα έλεγα ότι είσαι φοιτήτρια Νομικής στην Αθήνα>>
Τον αγκαλιάζω ενώ δεν θέλω να σχολιάσω περαιτέρω την επιτυχία μου.Προσπαθησα και πέτυχα,σε ένα βλακώδες σύστημα.
Μέσα σε μια στιγμή με αρπάζει καί με φιλάει.
<<Ήθελα τόσο καιρό να το κάνω αυτό>>ψελλίζει στο αυτί μου.
Νομίζω είχε έρθει εκείνη η ώρα που θα πηγαίναμε για καφέ.

5 χρόνια μετά
Έχω παρατήσει τον Νομική.
Μένω μαζί του.
Ακούω την πόρτα του σπιτιού.
Φοβάμαι.
Δακρύζω και κουλουριάζομαι σε μια γωνία του σπιτιού.
Με βρίζει που δεν έχω ετοιμάσει κάτι να φάει.
Με χτυπάει και στην συνέχεια γελάει.
Με ακουμπάει χωρίς την θέληση μου και με οδηγεί στο κρεβάτι.
Τα ξημερώματα σέρνομαι προς στο μπάνιο.Παρατηρω τις μελανιές στο πρόσωπο μου.
Μετά από τόσο καιρό ξεστομω ότι έκανα λάθος επιλογές.
Παίρνω το κινητό μου με το οποίο τα είχα βιντεοσκοπήσει κρυφά όλα και κατευθύνομαι αθόρυβα στην εξώπορτα.
Τον ακούω να με φωνάζει.
Μα αρπάζω το μπουφάν μου και τρέχω.
Πηγαίνω στο αστυνομικό τμήμα.

6 χρόνια αργότερα
Περνάω όλα τα μαθήματα της σχολής.
Οι πληγές διαγράφονται και επισκιάζονται από την θέληση μου για ζωή.
Ήταν δύσκολα χρόνια και λάθος επιλογές.
Φυσικά και δεν έμαθα ποτέ με τι βαθμό τελείωσα το πανεπιστήμιο,ξέρω μονάχα ότι ειμαι μια επιτυχημένη δικηγόρος,μια καλή μητέρα και πάνω από όλα ευτυχισμένη.Ευτυχισμενη που μιλάω εδώ μαζί σας και μοιράζομαι την εμπειρία μου.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.

Η Ξανθή αφήνει το μικρόφωνο.Είναι πρόεδρος της UNESCO κατα της κακοποίησης των γυναικών.

Γεια σας.
Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας.
Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός και φυσικά οι λάθος επιλογές διορθώνονται με θέληση.
Χρόνια πολλά κορίτσια μου έστω και αργοπορημένα αλλά Τρίτη λυκείου είμαι...καταλαβαίνετε🤓
Με αγάπη,
Φρου.

ΚόκκινοOù les histoires vivent. Découvrez maintenant