Κόκκινο

{Κόκκινα Κόκκαλα}

Το να την χάσω.

Πονούσε.

Πονούσε περισσότερο από εκείνη την φορά που είχα σπάσει το πόδι μου στο Δημοτικό.

Σηκώνομαι και παρατηρώ την σκόνη που χόρευε με την αντανάκλαση του πρωινού ήλιου στο δωμάτιο.

Ανοίγω την ντουλάπα της.

Ήδη κοιμόμουν με μερικά ρούχα της τον τελευταίο χρόνο.

Μα χρειάζομαι και άλλα.

Το άρωμα της δεν είναι αρκετό εδώ μέσα.

Απλώνω το χέρι μου και χαϊδεύω το κόκκινο φόρεμα της.

Λάτρευε το κόκκινο.

Εγώ απλά το λάτρευα επειδή ήταν πάνω της συχνά.

Το σπίτι είναι κρύο.

Ανάβω ένα τσιγάρο.

Δεν με άφηνε να καπνίζω μέσα στο σπίτι.

<<Δεν θέλω να μυρίζει θλίψη εδώ μέσα>>

Έτσι έλεγε.

Συγγνώμη μωρό μου.

Το καπνίζω νευρικά και τελειώνει ενώ το χέρι μου τρέμει και τα μάτια μου τσουζουν.

Ανοίγω την τηλεόραση.

Κινούμενες εικόνες περνάνε από μπροστά μου.

Θυμάμαι και εσένα να περνάς από μπροστά μου,γυμνή.

Και ντυμένη.

Με μια κουβέρτα να κυκλοφορείς και να σε κοροϊδεύω.

Σε θυμάμαι.

Τα ξανθά μαλλιά σου.

Μου είχες μάθει να στα ισιώνω επειδή πολλές φορές βαριόσουν.

Δεν ξέρω πόσες μέρες έχω να φάω κανονικό φαγητό.

Ίσως να παραγγείλω.

Και εμείς το κάναμε συχνά και γκρίνιαζες ότι σου χαλάω την δίαιτα.

Χτυπάω με δύναμη το χέρι μου στην ντουλάπα με αποτέλεσμα να κάνει βαθούλωμα.

"Η δίαιτα"

Θες να αφηγηθώ πώς την έχασα;

Την έχανα κάθε μέρα καθώς τα κόκαλα της προεξείχαν από το δέρμα της.

Ακόμα ακούω τους ήχους από το μπάνιο όταν προσπαθούσες να κάνεις εμετό.

Θυμάμαι ότι μια φορά έβγαλες αίμα και έτρεξες τρομαγμένη σε εμένα.

Σου έπιασα τα χέρια δυνατά και σε έβαλα στον καναπέ προσπαθώντας να καταλάβω γιατί έχει προκύψει αυτό.

Ο ψυχίατρος έλεγε ότι την χάνουμε.

Κάθε φορά που κοιμόσουν πάνω μου ομως και άκουγα τις αδύναμες ανάσες σου,σου ψιθύριζα οτι εγώ πάντα θα σε βρίσκω,ακομα και στα πιο σκοτεινά σημεία του εγκεφάλου σου.

Μου έπιανε το χέρι όταν της μίλαγα.Μου το έσφιγγε μέσα στις γροθιές της μέσα στον ύπνο της.

Μα μια μέρα δεν το έκανε.

Έβγαλα τον όρο από το χέρι της.

Της έδωσα ένα φιλί στο στόμα και στην συνέχεια ζωγράφισα τα χείλη της με κόκκινο κραγιόν καθώς και γέμισα το πρόσωπο της με θλίψη,αφού τα δάκρυα μου έπεφταν ασταμάτητα στο κρύο δέρμα της.

Εχω καθίσει στο πάτωμα.

Δεν ξέρω που είσαι όμως όπου και αν είσαι ελπίζω να είναι ωραια εκεί.

Εδώ πάντως είναι χάλια.

Έσπασα στο ξύλο τον αδερφό μου εχτές όταν με ρώτησε αν ήμουν καλά.

Το κουτάβι που σου είχα πάρει εκείνα τα Χριστούγεννα το άφησα στον δρόμο.

Θα έχει πεθάνει μάλλον.

Είμαι κακός άνθρωπος να ξέρεις.

Απλά και οι κακοί άνθρωποι καταφέρνουν να κλαίνε πάνω από τα κόκκινα φορέματα των νεκρών κοριτσιών τους.

Εχω φυλάξει ένα δαχτυλίδι στο κομοδίνο μου.

Θα στο έδινα,μέχρι που κατάλαβα πόσο μικρά ήταν πια τα ακροδάχτυλα σου.

Ήταν σκέτα κόκαλα.

Το να την χάσω.

Πονούσε.

Μα πιο πολύ πονάει η απουσία της.

Γεια σας.

Το τέρας της νευρικής ανορεξίας και της βουλιμίας.

Με θλίψη,
Φρου.