Κόκκινο

{Ήσουν τόσο μακριά}

Ήσουν τόσο μακριά.

Ήσουν τοσο μακριά που νομίζω ότι η ψυχή σου ξεθωριάζει απο την μνήμη μου.

Το πρόσωπο σου δεν το θυμάμαι αγάπη μου.

Μονάχα τον τρόπο που με άγγιζες.

Που επιανες το χέρι μου και αποτύπωνες πάνω του τον ορισμό του έρωτα.

Όχι αυτον που έχουν στο λεξικό,έναν άλλον δικό σου.

Θα αλλάξω τον παρελθοντικό χρόνο.

Είσαι τόσο μακριά.

Δεν μυρίζω το άρωμα σου πια όταν κάθομαι μόνη μου στο σπίτι.

Δεν θυμάμαι την αισθηση των χειλιών σου.

Το μονο που γεύομαι στο στόμα μου είναι τσιγάρα και ένα "σ'αγαπώ" που ταλαντέυεται στα ούλα μου και φτάνει μέχρι τον ουρανίσκο μου μα δεν βγαίνει προς τα εξω.

Μόνο για εσένα είναι τούτη η λέξη.

Ο κόσμος σε έφτιαξε ώστε να μπορώ να σου λεω το "σ'αγαπώ",ολοκληρωμένο,χωρίς ενδοιασμούς,χωρίς εξαιρέσεις.

Πώς είναι δυνατόν να το ψιθυρισω σε κάποιον άλλον;

Αμαρτία.

Το όνομα σου είναι χαραγμένο παντού.

Σε τετραδια,σε ξύλινα θρανία,στο μυαλό μου.

Και όταν σε δω θα στα δείξω όλα.

Τα κείμενα,τα τραγούδια,τα τελειωμένα τσιγάρα,τα βρεγμένα από τα δάκρυα μαξιλάρια.

Ύστερα θα με πάρεις από το χερι οπως μου είχες υποσχεθεί.

Θα το κάνεις,σωστά;

Θα με κάνεις βόλτα στην όμορφη Θεσσαλονίκη.

Στην πόλη που ο έρωτας μας ταξιδεύει ανάμεσα στις πολυκατοικίες,βουτάει στην Νέα παραλία,χορεύει γύρω απο τον Λευκό πύργο και για το φινάλε τον αγκαλιάζει η νύχτα και τον κοιμίζει μαζί με τους αγγέλους.

Μου χρωστάς επίσης μια ζωη και ενα μάθημα κιθάρας.

Με αυτη την κιθάρα που έχεις γράψει το όνομα μου στις χορδές.Που έχεις ψιθυρισει τραγούδια μονο για εμένα,που αποκοιμήθηκες μαζι της νομίζοντας πως ήμουν εγω.

Αγάπη μου ομως..την έσπασες.

Θυμάσαι;

Έσπασες οτι πολυτιμότερο είχες και το ιδιο έκανα και εγω.

Θρυμάτισα την καρδιά σου.

Γιατί εκείνο το "μακριά" πονούσε.

Και τα ράμματα απο την πληγή δεν κρατούσαν μέχρι την νύχτα.

Η βελονα ετσουζε.

Είσαι και ήσουν τόσο μακριά

Εγώ;

Εγω όχι δεν θα σε ξεχάσω.

Αν θα ερθω να σε βρω;

Κάθε μέρα που περνάει ειναι και μια μερα λιγότερη μέχρι να ερθω.

Θα είμαι το ανασφαλής κοριτσι στο παγκάκι,με το σκισμένο τετράδιο,με το βλέμμα στο κενο και με την ελπίδα στην τσέπη

Σου αφήνω τώρα μια πινελιά χαράς.

Να κοκκινίσει λίγο η ψυχη σου και να με νιώσεις.

Αν σε αγαπάω;

Λελεβωσε.

Γεια σας.

Με αγάπη,
Φρου.