Herkezin farklı bi dünyası gibi farklı geceside vardır. Kiminin erkenden mutlulukla uyuduğu, kiminin umutsuzlukla sabahladığı. Bana sorarsanız, gececiyim ben. Geceyi gündüzden daha çok severim. Neden bilmiyorum ama hergün sabahlasam bile gece benim tek sığınağım.
Sabahı niye seviyim ki? Her yer insan denen lanet şeyler kaynıyorken, yıldızlar yokken, gökyüzü siyah değilken, papatyalar uyumuyorken neden seviyim?
Sevgili okur, şimdi yazdıklarımı gecemi sabahmı okuyorsun bilmiyorum. Tek bildiğim, seninde sabahladığın gecelerinin olduğu. "Herkez uyudu ağlasam duymazlar" diyip kendini hıçkırıklara boğduğun. Belkide içini sabaha kadar bir kâğıda dökmeni.
Seni çok iyi anlıyorum merak etme. Herşey geçer diyip senide umutlandırmaya niyetim yok ama beklentilerini alçat şu lanet hayattan. İkimizde bu hayatın tadını biliyoruz.
Demem o ki, herkezin bir gecesi vardır; mutluluktan ağlayıp uyuyanlar, canının yanmasından ağlayıp uyuyamayanlar.
Umarım hep mutluluktan ağlayanlardan olursun..
2019/3/14
01:40
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şehrin Masum Duvarları..
Ficción GeneralHerkez hikayesini gülerek anlatırken sıra bana geldi. Nereden başlayayım dedim? En mutlu olduğun an dediler. Durdum öyle. Yutkundum. boğazıma bir yumruk vurdular sanki. Babamın ölümüne dedim. "Bu kadar mı nefret ediyosun" dediler. Nefret sandılar k...
