Savage

1.Flashback

Εύας POV

Ημέρα Δευτέρα και νιώθω ήδη κουρασμένη. Λοιπόν ας το πάρω από την αρχή...
Ονομάζομαι Εύα Σωτηροπούλου είμαι 16 χρονών και πάω 1η Λυκείου. Η κολλητή μου είναι μμμμμ δεν είναι γιατί δεν έχω. Είχα πριν ένα χρόνο αλλά τώρα εξαφανίστηκε μαζί με της κακές αναμνήσεις που έχω. Μένω μαζί με την μαμά μου διότι ο μπαμπάς μου πριν 2 χρόνια απεβίωσε λόγο ναρκωτικών και ποτού. Δεν είχαμε καλές σχέσεις γιατί εγώ έμενα με την μάνα μου και εκείνος ούτε που ξέρω... ποτέ δεν έμαθα. Αυτή είναι η φανταστική *ας σημειωθεί η ειρωνεία* ζωή που έχω.

Flashback πριν ένα χρόνο
Ήταν Τρίτη βράδυ 11 η ώρα, εγώ γύρναγα από το πάρτυ που είχε διοργανώσει το σχολείο μου. Η κολλητή μου αποφάσισε να μείνει και άλλο άρα κατέληξα να γυρνάω μόνη μου. Όσο προχωρούσα προς το σπίτι μου άκουγα κάτι περίεργες φωνές. Αντρικές φωνές. Ξαφνικά από εκεί που δεν το περιμένω δύο άντρες εμφανίζονται μπροστά μου και με ακινητοποιούν.
" τι έχουμε εδώ; " ρωτάει ένας από τους δύο άντρες
" θα περάσουμε ωραία σήμερα ρε " μόλις ξεστομίζει αυτά τα λόγια ένα τρέμουλο και ένας φόβος αρχίζει να κυριεύσει στο σώμα μου και έτσι άρχισα να φωνάζω. Αλλά κανείς δεν με άκουγε διότι βρισκόμασταν σε ένα απομονωμένο στενάκι.
" αφήστε με, βοήθεια " και αρχίζω να κουνιέμαι. Μα από εκεί που δεν το περίμενα ένας από τους δύο άντρες με χαστούκιζει με αποτέλεσμα το δεξιό μου μάγουλο να πάρει μια κόκκινη απόχρωση.
" σκάσε μωρή και απόλαυσε το " και τότε βλέπω πως ο ένας από τούς δύο είχε φύγει μα ο άλλος βρισκόταν απέναντι μου και με κοίταγε με ένα αρρωστημένο βλέμμα ενώ είχε ξεκινήσει να γδύνετε. Από λεπτό σε λεπτό θα με βίαζε.
Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου. Μόλις εκείνος τελείωσε την "δουλειά" του εγώ ένιωθα πια ψυχικά νεκρή.

Μετά από 2 μερες
Βρίσκομαι στο σπίτι μου συγκεκριμένα στο κρεβάτι. Η μαμά έφυγε λίγα λεπτά πριν για να πάει στην δουλειά της. Είναι Πέμπτη και κανονικά έχω σχολείο μα δεν έχω την αντωχή να πάω και να αντικρίσω τα βλέμματα όλων των παιδιών. Ναι τα νέα διαδόθηκαν και το κινητό μου έχει γεμίσει με αδιάκριτα μηνύματα. Η κολλητή μου μόλις το έμαθε χωρίς λόγο απομακρύνθηκε. Όσο για το ποιος με βρήκε εκείνη την ημέρα ούτε εγώ ξέρω. Το μόνο που θυμάμαι είναι ένα αγόρι να με σηκώνει και να του εξηγώ τι έγινε και εκείνος με τις οδηγίες τις δικές μου με έφερε σπίτι. Δεν κράτησα ούτε όνομα ούτε τηλέφωνο για να τον ευχαριστήσω.

Τέλος flashback

Σήμερα

•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•

Αυτό λοιπόν είναι το 1ο κεφάλαιο ελπίζω να σας άρεσε.
Αύριο έχω σχολείο και πρέπει να σηκωθώ από τις 7 και εγώ κάθομαι και γράφω παρτ. Πάλι καλά έχω 4ωρο.

Εσείς αύριο πόσες ώρες έχετε;

Τα λέμε στο επόμενο παρτ καληνύχτα