Savage

14. Μετακόμιση

Γεια σας, επέστρεψα με καινούριο παρτ. Μην ξεχάσετε να πατήσετε το αστεράκι και να αφήσετε σχόλιο με την γνώμη σας.

Καλή απόλαυση!

Εδώ και μία ώρα η μαμά έχει πιάσει ψιλή κουβεντούλα με τον Άλεξ. Όλο γελάει μαζί του και με κοιτάει με νόημα δηλαδή έλεος. Η Άννα κάθετε μαζί μου και μιλάμε αλλά το μυαλό μου ταξιδεύει σε εκείνον και όχι στη συζήτηση με την Άννα.

Τόσο όμορφος και τέλειος, αλλά ταυτόχρονα τόσο σπαστικός και ανυπόφορος. Η συμπεριφορά του με προβληματίζει αρκετά μπορώ να πω. Από τη μία μου φωνάζει και λέει πως με μισεί και από την άλλη με νοιάζεται και μένει στο νοσοκομείο να δει αν είμαι καλά.

Μπορεί να νιώθει τύψεις. Ναι, αυτό είναι νιώθει τύψεις που μου φέρθηκε άσχημα εκείνο το μεσημέρι στο δασάκι και εκείνο το βράδυ που συναντηθήκαμε τυχαία. Αλλά και τύψεις να νιώθει γιατί ; Τι του είμαι και νιώθει τύψεις ;

" Συμφωνείς; " ακούω μια φωνή να μου μιλάει

" Καλέ Εύα ζεις; " λέει η Άννα και κουνάει το χέρι της μπροστά από το πρόσωπό μου και εκείνη την στιγμή συνέρχομαι

" Εε; " λέω και την κοιτάω

" Σου λέω θες να έρθεις για αυτές τις δύο μέρες στο σπίτι μας να μείνεις ώστε να μην είσαι μόνη σου; " την γλυκούλα μου
-
-
-
Όπα μισό... Εγώ σπίτι της... Σε ένα δωμάτιο μόνη... Με τον Άλεξ διπλά... ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞ ΔΙΠΛΑ δεν σφάξαν

" Να..δεν ξέρω..δεν νομίζω να είναι καλή ιδέα.. " λέω επιφυλακτικά

" Μα γιατί θα περάσουμε τέλεια. Θα είμαστε κάθε μέρα μαζί " λέει προσπαθώντας να με πείσει

" Αγάπη μου σκέψου το γιατί εγώ μόλις βγω από το νοσοκομείο θα πρέπει να φύγω για το Λονδίνο την επόμενη μέρα οπότε θα είσαι μόνη σου " λέει η μαμά και μισό τι είπε ;

" Μαμά ακόμα δεν έχεις γίνει καλά πώς θα πας Λονδίνο με ανοιχτή πληγή ; " της λέω και προσπαθώ να της αλλάξω γνώμη

" Εύα μου είναι κανονισμένο και πρέπει. Επίσης θα κάτσω 3 μήνες και όχι 2 εβδομάδες γιατί είναι πολλά τα δικαστήρια και για να μην έρχομαι Αθήνα-Λονδίνο θα μείνω εκεί για τρεις μήνες " λέει και μένω

" Εντάξει κατάλαβα, πάω πάσο. Θα έρθω. Ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση " της απαντώ και με αγκαλιάζει χαρούμενη