Savage

34. Ανέβα

Γεια σας, επέστρεψα με καινούριο παρτ. Μην ξεχάσετε να πατήσετε το αστεράκι και να αφήσετε σχόλιο με την γνώμη σας.

Καλή απόλαυση!

Εύας POV

Ακούω το ξυπνητήρι να χτυπάει με μανία με αποτέλεσμα να με διακόψει από τον ύπνο. Νιώθω τόσο εξαντλημένη εξαιτίας όλων αυτών που έγιναν εχθές. Ο Άλεξ με έφερε στο σπίτι της Άννας, εκείνη το μόνο που με ρώτησε είναι αν είμαι καλά. Χαίρομαι που δεν μπήκε σε λεπτομέρειες, από ότι φαίνεται είδε την κούραση στο πρόσωπό μου. Όταν έφτασε η ώρα να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου ο ύπνο μου πέρασε, η κούραση εξαφανίστηκε και η διάθεση για να αναλύσω όσα έγιναν πριν ήταν στα ύψη. 

Τίποτα περίπου από όσα έγιναν δεν μου φάνηκε περίεργο. Ο Στέφανος ήταν αναμενόμενο πως θα με βρει και να πω την αλήθεια το ένιωθα ότι ήταν κοντά στα ίχνη μου αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω. Όσο αφορά για τον Άλεξ δεν το περίμενα, διότι ήταν πολύ απότομος στο σχολείο και γενικά το τελευταίο διάστημα. Μεγαλύτερη εντύπωση δεν μου έκανε ότι ήρθε και με βρήκε, περισσότερο μου έκανε εντύπωση που ζήτησε να μιλήσουμε και που επέμενε. 

Με αυτές τις σκέψεις σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και ετοιμάστηκα για το σχολείο. Αποφασίζω σε ένα σετ φόρμες, δηλαδή όχι κάτι το ουάου. Προχωράω προς  την κουζίνα και βλέπω όλη την οικογένεια που με φιλοξενεί εδώ και κάτι εβδομάδες καθισμένη στο τραπέζι να απολαμβάνουν το πρωινό τους. Μόλις με αντιλαμβάνονται γυρνάνε και με κοιτάνε ενώ μου χαμογελάνε. 

''Καλημέρα κορίτσι μου'' μου λέει η μαμά της Άννας μαζί με τον μπαμπά της. 

''Καλημέρα σας'' τους απαντώ και κάθομαι στην θέση μου. 

''Καλημέρα φιλενάδα'' μου λέει η Άννα καθώς ξεκινάω να τρώω.

[...]

Μόλις σχόλασα από το σχολείο και πηγαίνω κατευθείαν στο αστυνομικό τμήμα για να δώσω κατάθεση. Ξαφνικά μπροστά μου σταμάτα μια μηχανή άγνωστη για εμένα, με έναν νεαρό πάνω της. Εκείνος βγάζει το κράνος του και μένω άφωνη. Αντικρίζω τον Άλεξ να είναι αυτός ο νεαρός που καβαλά αυτήν την τεράστια μηχανή. Εκείνος με κοιτά με ένα αστραφτερό χαμόγελο και λέει.

"Ανέβα" λέει και μου δείχνει με το βλέμμα του την μηχανή.

"Έμ νομίζω δεν είναι καλή ιδέα; " προσπαθώ να του αλλάξω γνώμη. Τώρα θα με ρωτήσετε το γιατί; Και θα έχετε δίκιο, κανείς δεν θα αρνιόταν μια βόλτα πάνω στην μηχανή του Άλεξ. Αλλά το θέμα είναι πως εγώ τις μηχανές τις φοβάμαι λόγω της μεγάλης ταχύτητας που έχουν.

"Και γιατί παρακαλώ;" με ρωτά με ένα λάγνο ύφος. Είμαι σίγουρη πως έχει καταλάβει ότι φοβάμαι και παίζει μαζί μου. Αλλά εγώ θα του το κάνω πολύ εύκολο να τελειώνουμε.

"Γιατί φοβάμαι. Αφού το είπα και ησύχασα" λέει και ευχόμουν το τελευταίο να το έλεγα από μέσα μου.

"Οκ, μου το είπες. Τώρα ανέβα να σε πάω στο τμήμα και μετά μόλις τελειώνεις θα πάμε να μιλήσουμε " μου λέει.

"Ξέρεις μωρέ, σκέφτομαι να περπατήσω εξάλλου με κρατάει και σε φόρμα" του λέω ότι δικαιολογία μου έρθει στο μυαλό.

"Ανέβα " μου ξαναλέει και σιωπηλά προχωράω προς αυτόν.

Ανεβαίνω σχετικά εύκολα για πρώτη φορά και κοιτάω μπροστά. Τον βλέπω να με παρατηρεί ικανοποιημένος.

"Βάλε τα χέρια σου γύρω από την μέση μου για να μην πέσεις" μου λέει

"Μπα καλά είμαι "

"Οκ..εσύ ξέρεις " μου λέει χαλαρά και ξαφνιάστηκα από την αντίδρασή του.
.

.

.

.

.

.

.

.

Γεια σας, επέστρεψα με καινούριο κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε.

Τι κάνετε; Πώς πάει το σχολείο/σχολή;

Ξέρω πως άργησα μήνα + για να ανεβάσω παρτ αλλά είμαι λίγο πιεσμένη λόγω του σχολείου και του φροντιστηρίου. Πάω 2α λυκείου και κάνουμε και ύλη της τρίτης στις ανθρωπιστικές σπουδές και είναι λίγο too much για εμένα αλλά την παλεύω.

Θα προσπαθώ να ανεβάζω πιο συχνά αλλά μικρά όπως αυτό.

Αν θέλετε ακολουθήστε με στο wattpad για να ενημερώνεστε από τον τοίχο μου για το πότε θα ανεβάζω.

Τα λέμε στο επόμενο παρτ, μέχρι τότε να περνάτε τέλεια.

Bye.