Where Wind Drags Us... •Jinji•

6

*Jisoo*

Demek rüzgar bizi nereye sürüklerse oraya gidecektik.

Güzel fikir...

Yürüyorduk..

Ama nereye yürüdüğümüzü belki ikimiz de bilmiyorduk.

Hava kararmaya başlamıştı.

Eve dönmeye hiç niyetim yoktu. Belki annem çok merak edecekti ama bu güzel günü bozmak istemiyordum.

Burnuma yavaş yavaş deniz kokusu gelmeye başlamıştı.

Önümüzde ufak bir sahil vardı. Etrafta hiç kimse yoktu.

Biraz gerideki balık restoranı hariç.

Tabii biraz geride de bir ramen satıcısı vardı.

"Rüzgar bizi buraya sürüklemiş." dedi Jinyoung.

Sonra da "Acıkmış olmalısın. Ben acıktım."dedi.

Evet gerçekten çok acıkmıştım.

"Evet acıktım. "

"Ramen mi yemek istersin yoksa balık mı?"

"Restoran çok kalabalık Jinyoung ben seninle başbaşa, yalnız olmak istiyorum."

"Tamam o zaman ramenlerimizi alıyorum. "

Jinyoung ramenleri aldı.

Denize doğru yürüdük. Kumların üzerine oturup ramenlerimizi yedik.

Sonra kumlara yatıp gökyüzündeki binlerce yıldızı seyretmeye başladık.

"Küçükken çimenlere uzanıp yıldızları seyretmeyi çok severdim Jisoo. Yıldızlara bakıp hayal kurardım. Hani bazen insanlar bulutlara bakıp hayal kurar ya... Ben de yıldızlarla hayal kurardım. Ve böyle mutlu olurdum. Beni yıldızlar mutlu ederdi Jisoo."

Jinyoung bana döndü. "Sen de benim yıldızımsın. Kalbimdeki en parlak en sıcak yıldız sensin. "

Ellerimi tuttu. Ellerinin sıcaklığı ellerimden kalbime aktı.

Ellerini enseme koydu. Ve..

Dudaklarını dudaklarıma bastırdı...

Sonra gözlerime baktı.

"Seni çok seviyorum Jisoo. Seni herkesten herşeyden daha fazla seviyorum."

"Ben de Jinyoung. Ben de..."

Hayal gibiydi...

Bugün yaşadıklarımız hayal gibiydi..

Yaşadığım en güzel gündü...

Bugün hayatımın ilk öpücüğünü almıştım.

Onu ilk gördüğüm zamandan beri seviyordum.

Artık ikimiz de itiraf edip rahatlamıştık...

Kafamı kumlardan kaldırdım ve Jinyoung'a koydum.

Çok güzel kokuyordu..

Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı...