9

116 18 7
                                    

*Jisoo*

2 gün sonra...

Jinyoung'un buradan gitmesinin üstünden iki gün geçmişti.

İki gündür kendimi odama kitleyip ağladım. Sadece annem yemeğe çağırdığında odamdan çıktım. Bazen da canım istemiyor deyip yemek yemedim.

Bugün yemeğe indiğimde annem gözlerimi mosmor gördü.

"Noluyor Jisoo? İki gündür kendini odana kitleyip ağlıyorsun. Fark etmediğimi mi zannediyorsun?"

"Hayır fark etmediğini falan zannetmiyorum. Okuldan çok sevdiğim bir arkadaşım uzak bir yere taşındı. Ve üzgünüm." dedim. Galiba biraz sesimi yükselmiştim.

"Neden bu kadar ağlıyorsun? Kendini odana kitleyip ağlamanı gerektirecek ne var ortada? Jisoo bak son zamanlarda senin davranışların beni şüphelendiriyor."

Şaka mı yapıyordu?

Gerçekten şaka mı yapıyordu?

Ağlamanı gerektirecek ne var mı?

Peki...
Öyleyse söyleyecektim.

Çatalımı tabağıma fırlatıp ayağa kalktım.

"Tamam öyleyse her şeyi söyleyeceğim. Ben birine aşıktım. Ve o Kore'nin öbür ucuna taşındı. Onu çok seviyordum. Ayrıca bir gece eve gelmemiştim ya... İşte o gün onunla sahilde uyuyakaldım. Oldu mu? Mutlu musun?"

Koşarak montumu da alıp dışarıya çıktım.

Ağlıyordum.

Hava sanki ruh halimi yansıtıyordu.

Bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu, şimşek çakıyordu.

Yürüdüm...

Gidebildiğim kadar uzaklara gitmek istiyordum.

Telefonum çaldı.

Arayan Jinyoung'du.

"Merhaba Jisoo."

"Merhaba."

"Jisoo sen iyi misin? Şu an neredesin? Ve neden ağlıyorsun?"

Olanları anlattım.

"Jisoo eve dönmelisin. Biliyorum çok üzgünsün ama hasta olacaksın."

Cevap vermedim sadece ağladım.

"Jisoo lütfen ağlama."
Jinyoung'un sesinin titrediğini hissettim.

Onu daha fazla üzmek istemiyordum. O yüzden çok fazla uzatmadan telefonu kapattım.

Yürümeye devem ettim.

Rüzgar bizi nereye sürüklerse...

Rüzgar beni nereye sürüklerse...

Bir süre sonra Jinyoung'la gittiğimiz sahile geldim.

Hava kararmıştı.

Kumlara uzanıp yıldızları seyrettim.

O günkü gibi...

Ama Jinyoung yoktu yanımda o günkü gibi...

Gece 12'ye kadar burada kaldım.

Sonra üşüdüm ve eve gittim.

Anahtarımla kapıyı açıp içeri girdim.

Herkes uyumuş...

Ne kadar da önemseniyormuşum(!)...

Ben de odama gidip yatağıma yattım.

Jinyoung'u düşünerek uykuya daldım...

Where Wind Drags Us... •Jinji•Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin