YARALI MELEK

12. BÖLÜM

Lütfen müziği dinleyerek okuyun 😊

Keyifli okumalar

Bazen öyle anlar gelirki ölmek ister insan. Dünyanın pisliğine, adaletsizliğine katlanamadığı gibi, hiç var olmamış gibi toprağa karışmayı diler.  

Nazenin beyninde dolanan karmakarışık düşünceler ve duygularla sadece yürüyordu. Gözünden akan yaşlar kalbini saran acı gibi bir türlü dinmemişti. Yolda geçen İnsanların ona attığı garip bakışları göremeyecek kadar kendini kaybetmişti.
Bir kez daha acıyı tatmıştı...

Alışkın olduğu şeydi artık bu. O alışmıştı çile çekmeye.
Koca bir hıçkırıkla bitap düşen bedeni sarsıldı.
Ne zaman hayata umutla sarılsa insanların tekmeleriyle eziliyordu ruhu.

Sonunda halasının evinin önüne geldiğinde kapıyı çaldı. Bir kaç saniye sonra halası açmıştı. Karşısında dağılmış halini görünce şaşkınlıkla eliyle ağzını kapattı. Hemen sonra onu içeri alıp,

"Ne bu halin, Nazenin?"
Diye sordu dehşetle.

Nazenin ağzını açıp hiç bir kelime etmedi. Sadece kederle gözlerine baktı.
Acısı gözlerinden okunuyordu...

Daha sonra halasını oracıkta bırakıp kaldığı odaya gitti. Yatağa girip yorganı kafasına kadar çekti. Herkesten saklanacakmış gibi. Böyle kendini daha güvende hissediyordu.

&&&&'

Sonraki günler herkes için felaketti.
Nazenin'in bütün duyguları çekilmiş gibiydi. O günden beri bir kez bile yüzü gülmemişti. İşe de gitmiyordu artık. Tek yaptığı şey gün boyu pencerenin başında oturup düşüncelere dalmaktı.

Nazenin bu haliyle diğerleri de durgunlaşmıştı. Ömer ve Biricik bile artık kavga etmiyorlardı. Yas evine bürünmüştü ev adeta. Halası ise Nazenin'in durumundan kendisini sorumlu tutuyordu. Ali'yle evlenmesine o ısrar etmişti. Çektiği vicdan azabıyla kahroluyordu.

Nazenin yine pencere başında düşüncelerle boğuşurken kapı çaldı.

"Nazenin, kapıya bakar mısın?"
Halasının sesiyle ayağa kalkıp kapıyı açtı.

Karşısında gördüğü Seren'le şaşkınlıkla gözleri açıldı. Ne arıyordu burada?

"Merhaba canım" dedi yüzünü yerleştirdiği gülümsemesiyle. Onun alışkın olmadığı bu tavrıyla kaşları çatıldı.
Bir şey demesine izin vermeden aniden ona sarılınca Nazenin hareketsiz kaldı.

"Canım kardeşim, ne kadar çok özledim seni"dedi. Kardeşim mi?

Nazenin onun ne oyunlar çevirdiğini düşündü. Asla onum samimiyetine güvenmiyordu.

"Neden geldin?"
Dedi soğukkanlılıkla.
Beklemediği tepkiyle karşılaşan Seren afallasa da kendini toparladı.

"Neden olacak Nazenin? Seni görmeye geldim, kardeşimi özledim."
Deyince Nazenin'in öfkeyle bağırdı.

"Hep hor gördüğün kardeşini mi?"
  Ortamda keskin bir sessizlik olunca devam etti sözlerine.