YARALI MELEK

16. BÖLÜM

TUTKU

🌸 400 vote ve 200 yorum olduğunda yeni bölüm gelecektir. ❤️

İyi okumalar

Misafirler yemeklerini yiyip tek tek kalkınca o ve Tutku evin yardımcılarıyla birlikte sofrayı topladılar.

Nazenin tabakları mutfağa götürürken kendine engel olamayarak Behzat'a baktı. Onun da kendisine baktığını görünce ona yakalanmış olduğunun verdiği mahcubiyetle yanakları kızardı. Hemen ondan gözlerini çevirip önüne döndü ve mutfağa girdi.

Evin yardımcısı gelen bulaşıkları sudan geçirip bulaşık makinesine yerleştirirken, Tutku getirdiği kirli tabakları sertçe tezgaha koydu. Sandalye çekip oturdu sıklaşan nefesleri arasında.

"Şu kadından nefret ediyorum ya! Ablam ona nasıl dayanıyor anlamıyorum."

Nazenin şaşkınlıkla Tutku'yu izliyordu. Onu ilk kez bu kadar sinirli görüyordu. Buna sebep olan şeyi merak etti. O da elindeki tabakları tezgaha koyup Tutku'nun yanına oturdu.

"Ne oldu? Neden bu kadar öfkelisin?"
Diye sordu.

Tutku bir kaç saniye ona bakıp önüne döndü. Sıkıntıyla oflayıp konuştu,
"Calibe hanıma sinir oldum. Ablam sanki onun uşağıda her istediğini yaptırıyor üstelik hakaretler yağdırarak."
Biraz duraksayıp hızlanan nefesini kontrol altına aldı.

"Tabi ben de nasibimi aldım. Beni gördüğü yerde bir laf sokma derdinde. Bu kadına bu kadar öfke nereden geliyor anlamış değilim gerçekten!"

Nazenin onun dedikleriyle üzülmüştü. O da farkındaydı Calibe hanımın Nergis'e karşı tavrını.
Sıkıntıyla derin bir nefes aldı.
Bu hayatta sorunlar olmak zorunda mıydı ki?

Destek olmak istercesine Tutku'ya sarıldı.
Tebessüm edip,
"Sıkma o güzel canını. Yaşlı biri olduğu için biraz görmezden gelelim davranışlarını. O da belki yaptıklarının farkına varıp vazgeçer tavrından."

Buna ikisi de inanmasa da öyle olmasını umdular.

Varla yok arasında,
"Umarım"
Dedi Tutku.

İkisi kolkola oturma odasına geçerken onları görenlerin düşüncelerinden bir haberlerdi.
Leyla iki gencecik kızı kolkola görünce sessizce iç çekti. Öyle güzellerdi ki ödü kopuyordu başlarına kötü bir şey gelecek diye.

Genç oldukları için hata yapmaya meyillilerdi ve o elinden geldiğince onları korumak istiyordu.
Behzat ise bambaşka alemlerdeydi.

Karşısında kıza çekildiğini hissediyordu. Onun masumluğu, temiz sureti ilgisini çekiyordu. Ama en çokta binbir duygulara ev sahipliği yapan bal gözleri onu darmaduman ediyordu. Bunu yanlış buluyordu bir tarafı.

Bu kız onun kardeşi yaşındaydı ve daha epey toydu. Hayatı daha yeni yeni tanıyordu. Yeni yeni açan bir çiçek gibi narindi. Onun hayatına girerek dengesini bozmak istemiyordu.

Sahi onun hayatına girecek kadar duyguları ne ara ağır basmaya başlamıştı?

Gözlerini ondan ayırıp, kafasını salladı. Düşüncelerden sıyrılmaya çalıştı. Bu düşünceler, hisler zehirliydi. Her ikisi içinde zarardan başka bir şey getirmezdi. Bu yüzden kendine engel olamaya çalışıp görmezden gelecekti...