ADSIZ AJAN

11- ÖLÜM GİBİ BİR ŞEY

YAZARDAN DUYURU: Herkese Merhaba :)... İleri ki sayfalarda söylenecek olan şarkı sözleri multimedya daki şarkıya aittir. İsteyen sözleri okurken müziği açabilir. Ben bölümümü bu şarkı ile yazdım. Sözleri çok uyumlu:) Hepini Öptümmm...

Belki de bugün yazın en soğuk en rüzgarlı günüydü. Yaz kendi tarihi boyunca görmemişti belki de böyle sert esen rüzgarları. Yaz da şaşkındı. Bu kuvvetle esen rüzgarların nereden geldiğini düşünüyordu. İçimi kaplamıştı bir hüzün...

Ne o? Haber mi getirdin bana rüzgar...

Kötü bir haber olmalı.. Neden bu öfken?

İçimi kaplayan o hüzün Eric'in ölmüş olmasından mı kaynaklı idi. Ona bir şey mi olmuştu?

Evet. Hayatımızı adamıştık. Ne için? Dünyada birilerinin iyiliği için diğerleri fedakarlık yapardı.

Diğerleri bizdik.

Hızla gelen arabanın bana çarpmasıyla beynimden bir sürü anı geçmişti. Görende gerçekten öldüm sanırdı.

Yoksa gerçekten mi öldüm?

Bunun gerçek olmaması gerekirdi. Yoksa ayarlayamadığım şey zaman mıydı? Bilincim sanki yavaştan silikleşiyordu...

Sanırım görevimde büyük bir hata yapmıştım.

***

Önce ki gün

"Ahh. Jason beni oradan çıkarmayacağını düşündüm bir ara." Bir yandan belimdeki kemeri çıkartırken sinirli bakış atmayı da unutmamıştım.

Yatağın altında öylece kalmıştım. Jason'ın havaya attığı havaii fişekler ile dikkatleri dağılıp balkona çıkmışlardı.Bende yatak odasından spor odasına geçmiştim. Onların mutfağa geçmesiyle evden ayrılmıştım. Ama Peter'in suratında kıza karşı her hangi bir aşk ve ya hayranlık görememiştim. Sebebini ise anlayamamıştım.

"Sadece biraz eğleniyorduk. Beni tehdit etmeni gerektirmezdi." Jason'ın konuşmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp ona odaklandım. Jason oyundaki küsmüş çocuklara benziyordu. Bu haline daha fazla dayanamadığımdan güldüm.

"Ne o komik olan?" derken suratında ki ifade hala oradaydı.

"Sensin o komik olan." derken omzum ile Jason'ın omzuna vurdum. Bu hadi ama kendine gel demekti. Kolunu omzuma atınca beraber daireme indik.

Dışarıdan yemek sipariş etmeye karar verdik. Fakat bir türlü ortak noktada buluşamayınca farklı yerlerden sipariş vermiştik.

"Immm oldukça lezzetli imiş bu pizza. Sanki bu zamana kadar yediklerimin en güzeli. İncecik de hamur..." ben bir yandan yemeğimi övmeye devam ediyordum. Benimle inatlaşır da farklı yemek seçerse böyle beni izlerdi.

"Kes şunu Adel. Zaten çok acıktım. Bir dilim versen bende sana gelince benimkinden veririm." Derken yavaş yavaş pizza'ma yaklaşıyordu. Uzandığı eline havada ki bir sineği yakalıyor gibi vurmuştum.

"Yaklaşma. Bu bir ihtar! Görev'de benimle uğraşma! Yoksa hep bu andaki gibi pişman olursun." Jason'a kendimce göz dağı veriyordum. Kendi yemeği gelene kadar kızgınca beni izlemişti. Bende inadına dünyada ki en lezzetli yemeği yiyormuş gibi davranmıştım.

Odada ki kapının vurulmasıyla ikimizde birbirimize bakmıştık. İkimizde buradaysak odada ki kimdi?

Miyav...

Sonra miyavlamayı duymamla gülmeye başladım. İkimiz aynı anda konuşmuştuk.

"Kedi."

"Ahh. Evet. Benim de aklımdan çıkmıştı." Aklına gelene gülüyordu Jason'da.