KÖTÜ ŞANS

Az Önce Savaş'ı mı Öptüm Ben?

Baştan söylüyorum, vote ve yorum atmayacaksanız bölüm mölüm yok size. O kadar yazıyorum, sizde okuyup geçiyorsunuz,bir saniyenizi almaz emeklerimin karşılığını vermeniz. Vote ve yorum çart.!!
(Yazar tripli ) *şart

"Bizim bu saatte çarşıda ne işimiz var Savaş ya?"

"Alışveriş yapacağız sana. Kadınlar üzgünken alışveriş yaparsa iyi gelirmiş."

"Nerden duydun bunu?"

"Googlede arattım.'Kadınlar depresyondan nasıl çıkar?' diye."

"Ben depresyonda değilim."

"Depresyondasın."

"Nerden biliyorsun."

"Dün gece benim uyuduğumu sanarken, dolaptan aşırdığın çikolataları gördüm. Ayrıca çoraplarını diz kapağına kadar çekmiştin. Bunlar depresyon belirtileriymiş."

"Google amcan sana baya bir bilgi aktarmış."

"Öyle. Çok yardımcı oldu sağolsun."

"Başka birşey öğrendin mi peki?"

"Depresyona girme sebeplerinide öğrendim. Kadınlarda kilo, boy, aldatıl mak, kıskançlık, cinsel hayatta eksiklik,depresyon sebebiymiş."

"Eee"

"E si senin depresyona girme sebebini bulmak için tüm eksiklerini tamamlayacağız."

Derken benden bir iki adım daha öne geçti, ben söylenirken.

Hepsini yapalım tamam da, peki ya cinsel eksiklik!?

Töbe töbe. Allah'ım sen kadınlık hormonlarıma hakim ol.

"Savaş ben depresyonda filan değilim. En başta dedim sana."

İnkar etmek yeterli olur sandım.

"Öylesin."

"Savaş farkında mısın, ben dün gece babamın evini yaktım, ondan önceki günlerde annem öldü."

"Evet farkındayım. Şimdi buldum senin depresyona girme sebebini."

"Ne saçamalıyorsun ya?"

"Sebebi, eksiklik, sevgisizlik, fazla yalan dolana maruz kalma. Ohoo ne ararsan var."

Bugün susmayacaktı anlaşılan. Bende kendimi ona bıraktım.

"Bir çaresi var mı peki?"

"Var, ben. Günlük beş vakit elimi tutacaksın. Üç vakit başını omzuma yaslayacaksın. İki haftada bir benimle sinemaya gideceksin. Ay sonunda da beni öpersen, çıkarsın depresyondan."

Bu ilişkide aşık taraf oydu sanki,bana hiç aşkı ilan etmesede. Çok hoşuma gitmişti bu hali. Eksiklikse depresyonumun sebebi Savaş tamamlasın beni. Sevgisizlikse, sadece o sevsin beni. Bende seveyim onu bir ömür boyu. Fazla yalan dolana da batmışsak eğer bıraksınlar battığımız yerde kalalım. Anladım ki bu saatten sonra bana sadece Savaş yeter.

"Ay sonunu beklemesek, şimdi öpsem çıkar mıyım depresyondan?"

Dedim ve cevap vermesine izin vermeden öptüm onu, o bal rengi dudaklarından.

Neeee, az önce Savaş'ı mı öptüm ben?

Ruhum, aklım, beynim terk etti bedenimi. Yoksa bu aptallığı yapabilir miydim?

Fazla ileri gittim , "Ne yapıyorsun Haziran?"

Bir sen eksiktin iç sesim.

Allaaaah, sıçtık. Sanırım Savaş'ın dudaklarını dudaklarımda unuttum.

Beyfendide karşılık veriyordu, sonradan dank etsede kafasına.

Benim kafama bir şeyler dank ettiğinde ise hemen çektim kendimi.

Savaş' ın tepkisinden korkuyordum.

O bir kaç saniye sonra gülümserken, ben utançtan yerin dibine giriyordum.

Arkamı döndüm ve yürümeye başladım.

"Savaş bir şey deme sakın. Sesinin en ufak bir tonunda aşalıyıcı bir tavır duyarsam vururum seni."

"Bunu tekrarlayamıyor muyuz?"
Derken gülüyordu yine belli.

Of Savaş offff.

~~~

"Neden girdik şimdi iç çamaşırı reyonuna?"

"Kilo alıp almadığına bakacağız, bedenin büyüdüyse kilo almışın demektir."

"Büyüdüğünü nerden bileceksin?"

"Yetmiş beş giymiyor musun?"

"Oha, sen nerden biliyorsun bunu. "

"Yanımda uyuyacağın zaman daha kapalı şeyler giymen gerek." dedi pis pis sırıtırken. "

Şimdi, memelerimin küçük olduğuna mı ağlayayım, yoksa Savaş'ın bunu bildiğine mi.

Ne çok of çekdirttin bugün bana Savaş Vural.

" Savaş çıkalım şurdan. "

" Alışveriş yapıyoruz işte."

"Alışveriş falan yapmak istemiyorum." diye sesimi yükselttim bir anda, her şey çok güzel ilerlerken.

"Peki" dedi o da, hiç yormdan.

Kapıdan çıkarken "Kusura bakma, iyi gelir diye düşünmüştüm." dedi. En masum bakışlarıyla.

"İyi gelmişti başlarda aslında, bir anda içim karardı. Savaş ben mutlu olmak istemiyorum. Gülümsemek yük gibi geliyor."

Elini belime doladı ve sıkıca sardı beni.Sımsıkı. Tüm kemiklerim kırılıp organlarımı yırtsada önemli değildi şuan. Sadece biraz sevgiye şefkate ihtiyacım vardı,ve tüm bunları unutmaya.

Yapabilecek miydim peki?

Unutabilecek miydim,nefret ettiğimi söylediğim anmemin ölümünü?

Unutabilecek miydim, her şeyim dediğim babamın, aslında her şeyimi alıp gittiğini?

Ailemize yapılan bu ihaneti, unutabilecek miydim?

Hayırr. Unutamazdım. Buna ne beynim izin verirdi ne mantığım.

Onlar izin verselerde ben unutmayı beceremezdim.

Tüm bu yaşananlar bir ömür boyu, yük olacaktı kalbime.

Bana kalansa ömrümün kısa olmasını dilemekti. Aksi takdirde yaşamak çok zor olacktı benim için.

Savaş ellerini, saçlarımda gezdiriyordu.

"Savaş, tüm bu yaşananlar, mahvediyor beni. Hiçbirşey yapmak istemiyorum. Sonsuz bir uyku, iyileştirebilir beni ancak."

İstemeden kurduğum bu cümle, ilham vermişti bana.

"Sonsuz uyku" diye mırıldandım sessizce.

Bu iyi bir fikir olabilirdi...

Düşünsenenize bide kitap bitiyormuş cqcxq

Vote atın voteeee. En çokta yoruuum 🙏😭

Biraz gevşek bir bölüm oldu ama, emin değilim. Söz sizde ♥️ 👉