KÖTÜ ŞANS

Dağ Evi

Koşarak yanlarına geldim.

"Ne oluyor burda?"

"Evde, bize yardımcı olsun diye çağırdığın yardımcı geldi sevgilim."

Ben kimseyi çağırmamıştım, bu yalanı Eymen uydurmuştu, yanımızda kalıp benim kadınımı benden almak için. Karşı çıkamayacağımı biliyordu, çünkü karşı çıkarsam eğer Haziran'a herşeyi anlatırdı.

Sanırım şimdilik susmalıyım. Haziran'ın çevresindeki Eymen'i burdan, bizden uzaklaştırmak için plan yapmalıyım.

Haberim varmış gibi davrandım.

Çok fazla yalan söylemiştim, özür dilerim Haziran'ım.

Lütfen affet beni.

"Hoş geldin Eymen."

Oturduğu sandalyeden ayağa kalktı.

"Hoş buldum Savaş Vural." derken sert bir bakış attı ve elimi sıktı.

"Otur kahvaltı yap Savaş. Çok acıkmış olmalısın."

"Acıktım. Bekle önce ellerimi yıkayıp geleyim." dedim, hemen gidip geldiğimde sandalyeyi çekip oturdum.

Çatalı zeytine uzatmıştım. Batırmaya çalıştıkça, kaçıyordu.

Eymen'in üzerime diktiği gözleri rahatsız ediyordu beni.

Sinirden ve stresten farkında olmadan sertçe batırdım çatalı cam tabağa. Kırılmıştı.

"Sen iyi misin Savaş, sinirli görünüyorsun."

"İyiyim." dedim. Kırdığım cam parçalarını toplarken.

"Sanırım sandığım kadar aç değilim."

Kalktım masadan.

İçeri geçecekken, Eymen Haziran'a,

"Dur sana yardım edeyim." diyip aldı tabakları elinden.

"Sen diye hitap ediyorum ama sorun olmaz umarım."

"Hiç sorun değil. Arkadaşa ihtiyacım vardı zaten. Bakarsın arkadaş oluruz seninle."

Haziran fazla sıcak yaklaşıyordu ona.

Bir benimle tanıştığında ki nefret besleyen Haziran'a bak, bir de Eymen'e otuz iki diş gülen kadına.

Bu iş bitip Haziran herşeyi öğrendiğinde, kork benden Eymen.

Öldüreceğim seni.

Kapının ordaydım ama geri döndüm.

"Haziran sen otur Eymen halleder. Buraya bunun için geldi zaten."

Haziran hiç ses etmeden oturdu,işine gelirdi bu.

Eymen masadakileri toplarkan bir an olsun göz temasını kesmedik.

"Onunla arkadaş olduğunuzu sanıyordum Savaş."

"Değiliz.Hoşlanmıyorum ondan."

"Neden ki,o çok cana yakın ve komik birisi. Sen yokken çok eğlenceli şeyler anlattı."

Haziran'a sert ve ters bir bakış attım ve kalktım oturduğum yerden.

Mutfağa doğru yol aldım hemen, Hazira'nın gelmediğinden emin olduktan sonra.

"Ne işin var senin burda."

Eymen arkasını döndü ama hiç şaşırmamıştı.

"Benden çaldığını senden almaya geldim."