Impressive Darkness

EPILOG

- Cześć skarbie. - powiedziałem gdy zobaczyłem moją Stelle. Gdy usłyszała mój głos od razu z uśmiechem na twarzy ruszyła w moim kierunku.
Jak zawsze wygląda cudownie.
- Hej - szepnęła przytulając się do mnie.
Kocham jej zapach, tylko ona potrafi mnie uspokoić.
- Wszystko okej? - spytałem łapiąc ja delikatnie za twarz. Gdy spojrzałem w jej oczy widziałem spokój wtedy czułem, że nic jej nie trapi. Na jej twarzy nie widać cienia zmartwienia.
- Jestem szczęśliwa, nic mi nie jest. Troche tęskniłam. - odpowiedziała zbliżając swoje usta do moich.
Kocham ją i jej dotyk.
Kocham kiedy całuję mnie z taką pasją z każdym dotykiem oddaje mi swoją miłość.
- Kocham cię Stello. - powiedziałem patrząc jej głęboko w oczy.
- Ja ciebie bardziej.
- To niemożliwe. - zaśmiałem się.
Podniosłem ją do góry i już po chwili trzymałem ją w moich ramionach.
Wtuliła się w moją szyję i spokojnie oddychała.
Była zmęczona czułem to. Ciężko ostatnio pracuje nad swoim projektem. Jest bardzo ambitna i wkłada w to całe serce.
Zaniosłem ją do naszej sypialni i położyłem na łóżku. Chwilę później leżałem wtulony w moją księżniczkę.
- Klaus nie możesz się poddać rozumiesz. Musisz walczyć. Musisz nauczyć się żyć dalej. - powiedziała nagle Stella.
- O czym ty mówisz? - spytałem zdezorientowany
- Nie możesz się poddać. Błagam cię. Zawsze będę cię kochać rozumiesz. To nie twoja wina - mówiła dalej.
- Kochanie o czym ty mówisz? - dopytywałem się zaniepokojony.
- Już zawsze będę twoja pamiętasz? Nigdy cię nie zostawię pamiętasz? Będę cię kochać po wsze czasy - wyszeptała.

- Klaus obudź się. Klaus! - ze snu wyrwała mnie Freya.
- Gdzie jest Stella? - krzyknęłam zrywajac się na równe nogi.
Wtedy sobie wszystko przypomniałem..
Zły płynęły z moich oczów nie mogłem tego zatrzymać.
Po raz drugi moje serce zostało rozerwane na kawałki.