BİR ROMA MASALI * MASAL SERİSİ III - FİNAL

9.BÖLÜM - HER MEVSİM AŞK BAŞKADIR

-SONUNDA... diyenleri duyar gibiyim...

----------------------
Genç kız bir anda arkasını döndü. “Hani bırakmayacaktın artık beni?” diye fısıldadı. Dudakları ve sesi titriyordu.
“Özge hanım mı?” dedi resepsiyonda duran başka bir adam.
Özge birden arkasını döndü. “Evet benim.”

Adam aşağıdan çıkardığı bir kağıdı kıza uzattı. “Bay Alanzo bunu size vermemi istedi. Birkaç kere odanıza geldim ama yoktunuz.”
Özge heyecanla kağıdı eline alıp, hemen açtı. Okuduğu satırlarla mutluluktan havalara uçacaktı.

“Bir kaç resmi prosedürü hazırlamak için otelden ayrılıyorum. Kapıda bir araba var, seni yanıma getirecek. Yarın Türkiye’den ayrılıyoruz. Birlikte müstakbel Pietro... Seni bekliyorum.”

Özge heyecanla sağa sola bakındı ve hızla kapıya çıktı. Dediği gibi siyah bir araba vardı, kızı görünce “Özge Çerezci?” diye emin olmak için sordu.
“Evet benim.”

Adam hemen arka kapıyı kıza açıp, binmesi için bekledi. Özge heyecanla yerleşti yerine. Elindeki kağıdı kalbinin üstüne bastırırken, uzaklaşan araba ile başını çevirip otele baktı.

“Özür dilerim baba... Ama onu çok seviyorum. Umarım beni anlar ve affedersiniz.”

***

“Caner, ne arıyorsun sen burada?”
Caner alayla güldü, “Ne demek ne arıyorsun ya? Seni görmeye geldim. Yerini Mine’den öğrendim.”
Sera elini yumruk yaptı. Mine neden bu kötülüğü ona yapmıştı ki? O güvendiği tek dostuydu.

“Mine sana söylemez.”
Adam gülümsedi, “Ama benim sevgimi gördü Sera, seni nasıl özlediğimi gördü. Roma işine de bir şey demeyeceğim söz. Hatta hemen evlenelim, seninle geleceğim.”

“Saçmalama, ne evliliği? Ayrıca Mine Instagram’da sevgilim olduğunu da görmüştür eminim. Onu da söylemedi mi sana?”
Caner’in kaşları çatıldı, “Ne sevgilisi?”

O sırada içeride daha fazla kalamayan Valerio banyodan çıkıp, kapıya doğru geldi, “Sera!” dedi uyaran bir sesle. “Bu kim? Neler oluyor burada?” diye sinirle sordu.
Caner’in İngilizcesi iyiydi ve o da adama aynı sinirle cevap verdi, “Asıl sen kimsin? Sana ne oluyor?”

“Ben Sera’nın erkek arkadaşıyım!” diye resmen kükredi. Sera onu susturmak istese de başaramadı.
Caner alayla gülüp kapı pervazına yaslandı, “Aa öyle mi? Memnun oldum bay arkadaş. Bende sözlüsüyüm.”

Sera şaşkınlıkla baktı Caner’e “Ne saçmalıyorsun Caner Allah aşkına?” diye gürlediği an, Valerio onu yakasından tuttu ve yandaki duvara dayadı.
“Senin o sözlüsüyüm sözünü söylediğim ağzını becermeden defol git buradan!”

“Gitmezsem?”
Bu sefer Valerio alayla kahkaha attı, “Gitmezsen... Kıçına tekmeyle gönderirim.”
Caner de öfkelendi ve yakasındaki elden kurtulup Sera’ya baktı, “Sera! Konuşmalıyız.”

“Benim seninle konuşulacak hiçbir konum yok Caner, git.”
“Seninle konuşmadan hiçbir yere gitmem!” diye bağırdı.
Valerio onun yüzüne yumruğu indirdiği an Sera çığlık atarak ağzını kapattı. “Sen kimsin benim sevgilimin kapısına geliyorsun?” diye de aynı anda gürledi. Sera’ya döndü, “İçeriye geç ve güvenliği ara.”

“Ne?” diye sordu kız. Şuan gerçekten anlamıyordu.
“İçeri geç ve güvenliği ara!”
Sera denileni yaparken, Valerio burnunu tutan adamın yanına çöktü, “Bir daha sevgilime yaklaşırsan, burnunu kırdığım şu anı özlersin.”
Kapı suratına çarpılınca Caner sinirle homurdandı, “Bunu sen istedin Sera!”