Ollaaaa, jaja, nieuw hoofdstuk voor ARL, omdat het mijn 1 jaar anniversary is ga ik alle verhalen uploaden en mijn nieuwe verhaal releasen.
Oh ja, voordat ik het vergeet, ik kreeg af en toe vragen over wat Amnesia was,
het is een term vaak gebruikt in het engels, in het nederlands is het soort van geheugenverlies. En zoals jullie weten kan geheugenverlies niet altijd weer worden hersteld. Oke, meer verklap ik niet ;D
ENJOY!
Xxx Eva
34. Amnesia
Oke ik was niet zo dom... maar echt, ik herinner mij niks meer. Wat is er nou helemaal veranderd? Marc is bij me, mijn broer zit lekker thuis en me pa en ma op het werk.
Ja toch?
Op dat moment kwam dokter Smit weer op me aflopen. Ik voelde een dreigende sfeer om me heen.
"Alyssa?" vroeg hij.
"Het is Elyssa." verbeterde ik.
Hij schudde zijn hoofd.
"Excuses, ik heb vele patiënten. " zei hij. Ik gaf een kort knikje.
Hij klemde het bordje vast tussen zijn handen en keek me strak aan.
"Je hebt het al gezien he?" vroeg hij op een trillerige toon.
Ik knikte bevestigt, half afwezig.
"Amnesia... Is erg he." vroeg ik uit het niets.
De dokter schudde zijn hoofd.
Marc kwam naast hem staan en deed zijn labjas uit. Hij keek me niet eens recht in de ogen aan. Dat deed me pijn.
Opeens draaide hij zijn gezicht om naar mij.
"Hoe kun je dat allemaal zo snel zijn vergeten?" vroeg hij.
Hij klonk oprecht verdrietig en ik wist niet hoe ik moest antwoorden.
Dokter Smit kwam tussen ons beide.
"Er is iets gebeurd waardoor ze een enorme schrik heeft gehad, dit leidt tot paranormale fenomenen...." Ik dwaalde langzaam weg. Hij gebruikte veels te moeilijke woorden. Ik keek alleen naar Marc die aandachtig zat te luisteren met eet uitdrukkingsloze gezicht.
"Dus..." vervolgde de dokter.
Hij keek me aan en ik keek terug.
"Wat?" vroeg ik verbaasd.
"Dus... hebben je hersens aangeleidt dat je de ongelukkige gedachtes wil verbannen en ben je die tijdelijk vergeten. Het is te genezen om bijvoorbeeld dingen te doen die je altijd deed en aan je oude leven te wennen. Maar als dit niet gebeurd kan het effect onomkeerbaar zijn." zei de dokter.
Ik keek hem vragend aan. Marc keek opeens recht in mijn ogen en begon in zichzelf te praten.
"We zijn allebei jongvolwassen. Al deze gebeurtenissen, zijn van belang geweest tot het maken van ons hoe we nu zijn. Maar je bent dit vergeten. Dus je bent niet meer dezelfde jij..." begon hij.
Het klonk alsof hij het wilde uitmaken. Ik ben niet meer wie ik ben...
"Maar ik ken je toch?" vroeg ik wanhopig.
Zijn blik was afkeurend.
"Je kunt niet eens de daders terugpakken." fluisterde hij.
"Wat?" vroeg ik. Het was bijna onhoorbaar.
"Niks." zei hij en hij wendde zich van me af.
"Ik ga slapen." zei ik afkerend.
Dokter Smit en Marc keken me heel even aan en knikten naar elkaar. Marc liep weg en Dokter Smit hangde het bordje terug op het rekje van mijn bed.
"Welterusten dan Elyssa." zei dokter Smit en hij liep weg.
Mijn hoofd plofte op het kussen en ik zakte weg in een lichte droom.
*BOOM!*
~EZ...
********************************
Ik schrok wakker. Het zweet brak uit me en ik had een zware ademhaling.
Een verpleegster kwam op me af en vroeg of ik in orde was. Ik knikte afwezig en veegde het zweet van mijn voorhoofd.
"Wat was dat? Twee letters..." zei ik tegen mezelf.
Twee letters... Wat had dat te betekenen? Ik stond op, ik was van plan een frisse neus te halen en tot rust te komen. Ik trok een jas uitziend ding aan en stormde op de voordeur af.
Een flits kwam in me hoofd op.
~M4...
****
"Elyssa!" ik hoorde een bekende stem mijn naam roepen.
"Brmzzz?" stootte ik uit.
"Wat is er gebeurd?" voor mijn ogen zag ik een bezorgde Marc.
"Ik wil naar buiten." zei ik.
Hi schudde wild zijn hoofd.
"Ben je gek, echt niet, jij gaat terug je bed in." zei hij.
Ik rukte zijn hand van me af en rende naar de uitgang, gevolgd door Marc.
Een zwart busje stond voor de oprit.
Plotseling stopte ik met rennen en kreeg ik een hevig gevoel van dejavu.
Dit was het voor deze keer :P. Feedback, stemmen :)
En mijn nieuwe verhaal Palace, hier is de link. Hoop dat jullie het leuk vinden :D
http://www.wattpad.com/story/2126127-palace
JE LEEST
A Runaway Love (HIATUS)
RomanceIk mis hem. Een leegte in mijn borstkas, net alsof ik verbrand. Ik heb hem nodig. Ik zal hem vinden. Hoe dan ook. Weer kreeg ik een pijnlijke steek in mijn borstkas. De leegte at me op.