A Runaway Love (HIATUS)

31. Verwelkte rozen

Hallo jongens en meisjes.. Wow dat klonk... kinderlijk xD Miaaaa, never mind. Ik ga weer schrijven! IK HEB VAKANTIE DUS HET WORDT WSS MEER ACTIE IN HET SCHRIJVEN. 

Ik wijd dit hoofdstuk aan een vriendin van me, ik moet haar even in het zonnetje zetten <3333

Geniet ervan, ENJOY <33 

31. Verwelkte Rozen

Stomverbaasd was mijn opa. Zomaar snuffelde ik in zijn privé eigendommen. 

"Opa... Wie is Rosalina? Mijn oma heet toch Christina?" vroeg ik. 

Hij keek gebroken. Alsof de leegte hem vanbinnen opat. 

"Ze was mijn eerste echte en enige liefde." zei hij.

"Hoe kan dat nou? U was dolgelukkig met oma..." zei ik. Hij knikte kort en robotachtig. 

"Maar Rosalina was de hele tijd in mijn hoofd. Geen moment dat ik niet aan haar dacht. Tijdens de bruiloft... Het inrichten van ons nieuwe huis... De intieme momenten... Ons eerste kind... Alles. Het leek alsof ik leefde met Rosalina toen ik trouwde met je oma... Het was ... Een rebound. Ze leek zo erg op haar, dat mijn hoofd zei dat ze was teruggekeerd van de dood om mij te zien en toen ze stierf was het alsof Rosalina stierf voor de tweede keer, voor mijn ogen..." zei hij. 

Het woord 'rebound' echoode door mijn hoofd. Oma Christina... 

"Maar ik herinner me op de foto's... Dat u oma al veel langer kende dan Rosalina..." zei ik volhoudend.

"Klopt, ik had iets met je oma, al voordat ik Christina kende. En voordat de oorlog er was, alles was perfect in mijn leventje. Totdat de oorlog werd verklaard en ik Rosalina ontmoette, dochter van de sergeant , die mij elke dag vers brood en melk kwam brengen. In mijn hoofd dacht ik aan Christina, maar mijn hart wilde blijven bij Rosalina. " zei hij. 

Het was vreemd om opa's verhalen te horen, zeker omdat het zolang geleden was.... Het klonk net als een lesje geschiedenis... Ik besefte iets, maar mijn opa begon al verder... Dat bevestigde mijn vermoedens. 

"Ik kreeg steeds meer interesse in Rosalina... Ze kwam vaak stiekem bij me 's nachts en dan gingen we even wandelen. Ze moest weg, samen met haar vader, maar ik schreef haar brieven. Haar vader zag onze liefde en liet haar terugkeren om me te zien..."

ik onderbrak hem.

"IK KAN NIET GELOVEN DAT U EEN AFFAIRE HAD... Oma was alles in uw leventje... toen kwam de oorlog... En opeens was Rosalina het..." schreeuwde ik.

Zijn ogen waren leeg, maar hij glimlachte. 

"Iin tijden van liefde en oorlog is alles geoorloofd... En ik had het beide... Dus ik had hen beide." zei hij. 

Dat klonk echt alsof de grootste player van school dat zou zeggen... 

"Geen twijfel mogelijk, u had vast ook een geweldige nacht met Rosalina, of niet?" vroeg ik.

Hij knikte.

"Boeken?" vroeg hij.

"In films..." zei ik.

Het is voorspelbaar... Liefdesaffaire... Daar hoort meer bij dan alleen knuffelen.. en ik ben oud genoeg om te weten wat dat is. 

"Ik kan het gewoon niet verwerken... Sorry." zei ik terwijl ik naar buiten rende. 

Het regende en ik stond buiten het hotel. Aangestaard door alle gasten in de lobby.

*hatsjoe*

Ik snoof mijn neus, ik had het koud , maar wou niet naar binnen.

Opeens was het droog... Of het regende niet meer. Nee maar ik zag het nog wel. Ik keek opzij.

"Marc?" 

Hij zag er moe uit en hoe snel je het ook kan verzinnen, drukte hij zijn lippen tegen de mijne en viel de paraplu op de grond.