Living With The Contejo Brothers [Completed]

Chapter 29

[LWTCB: His Side]

Raven Contejo's Pov

Why did I fucking say that?

"I'll just... you know? Uhm... I'll go upstairs." Sambit ni Rie habang itinapak ang paa niya.

Nang makakyat na siya ay napahiga ako sa sofa at napatakip nang mukha ko. That was fucking embarrassing....

"Raven, may problema ba tayo?" Napatingin ako kay Zhairon. "Wala."  Sagot ko sa kanya.

"Lamig." Sabay himas ni Lance sa balikat niya kaya tinignan ko siya nang matalim.

"Bakit?!" Mataas na tono nang boses niya. "Doon ka arawan." Sagot ko sa kanya.

"Dito ka sa tabi ko." Sambit naman ni Lei. "Hot kasi ako ohh burn." Tawa ni Lei kaya binatukan siya ni Lance.

"Kalokohan mo Lei ilaan mo sa girlfriend mo." Sambit ni Allister.

"Oo nga hahahaha." Tawa naman ni Lei. "Oo nga pala Lei, anong feeling nang mainlove?" Tanong ni Allister.

"Masaya sa pakiramdam. Alam mo yung Ayaw ko siyang ipahawak sa iba? Yung nagseselos ako kapag may kasama siya, tapos ayaw ko siyang pabayaan yung onting tahimik lang niya naiilang ako. Wala ehh selfish ako pagdating kay Rica." Biglang tumayo ang balahibo ko kaya napaupo ako.

What the heck was that?

"Parang yung nararamdaman ko kay Rie." Napatingin kami kay Zhairon. He's too damn straightforward.

"Nakikita ko 'yon Zhairon, lalo na sa 'yo." Sambit ni Lance kaya nagtinginan sila sakin kaya napangisi ako. "And what if I do?" Tanong ko.

"Hands off." Sambit ni Allister. "Isa lang si Rie dalawa kayo." Nagtinginan kami ni Zhairon.

"We should treat her like a family and not a girlfriend you jerks." Ngayon ko lang nakita si Allister na magseryoso....

"Do you get me?!" Mala boss na sambit ni Allister pero hindi ako nagsalita at tumayo nalang ako.

"Where are you going?" Tanong ni Allister. "Sa Park, magpapahangin." Sabay sara ko nang pinto.

Habang naglalakad ako ay di ko maiwasang maisip ang nasabi ko. Tinutulungan lang ni Zhairon si Rie so why would I....

Napaupo ako sa bench. It's like the first time....

That she taught me the meaning of the things around me...

Dati, wala akong interes sa mga bagay-bagay...
Gusto ko lang magbasa nang magbasa at ulit-ulitin ang mga ginagawa ko Pero...

Binago niya iyon...

Napatingin ako sa phone ko at napangiti nang makita ang wallpaper ko.

"Raven?" Napatingin ako sa babaeng tumawag sa pangalan ko. Inaninag ko ang mukha niya.

"Jillian." Ngiti ko.

"It's so odd to see you here." Sabay tabi niya sakin. "Nagpapahangin lang." sambit ko.

"Bakit anong problema?" Tanong niya. "Wala." Maikli kong sagot at tumayo bago siya tinignan.

"Wanna join me for a while?" Ngumiti siya at tumango. "Gladly." Sagot niya.

Habang naglalakad kami ay kita ko ang pagtingin niya sakin kaya nagsalita ako.

"Feeling awkward?" Tanong ko. "No! I'm just happy...." Sabay hawak niya sa pisnge niya.

"It's odd to be with you.... Natatandaan mo yung sa Festival? Hindi ko alam pero ngumingiti ako kapag kasama kita." Napahinto siya kaya huminto rin ako.

"Tuwing kasama kita piling ko komportable ako. Hindi naman ako ganito dati pero nang una mokong kinausap natuwa ako."

It feels so weird pero ganon din ang nararamdaman ko kay Denzerie...

"Nagpapasalamat ako para doon." Ngumiti siya at hinawakan ang kamay ko. "And also, I like you." Ngumiti ako at hinawakan ang kamay niya. Tinakpan ko ang noo niya at hinagkan.

"Sorry, but I can't liked you back... but I will always be here for you if you need some help." Ngiti ko sa kanya bago kumalas.

Napahinga siya nang malalim. "I knew you would say that." Ngiti niya sakin.

"We're just teens. I also think I didn't stand a chance... Kasi kita ko din naman na... mas gusto mo siya.... You like Ate Denzerie right?" Napabuntong hininga ako.

"Only future can tell." Ngiti ko. "I see..." Napaatras siya. "I'll keep going..." sambit niya at umalis.

Pagkatapos nito ay napabuntong hininga ako at napag-isipang umuwi dahil maggagabi nadin.

Nang makauwi ako ay naabutan ko na silang kumakain. "Hapunan." Sambit ni Denzerie at ngumiti.

Sa ngiti niya ay may biglang kumabog sa dibdib ko na lagi kong nararamdaman tuwing nakikita ko siyang nakangiti.

Dito ko na ba dapat gamitin yung pagtulog ko sa kwarto niya?

"Tara." Hinawakan ni Rie ang kamay ko at iniupo. "Kain." Sambit niya kaya napatingin ako sa pagkain.

Ang bango....

"Ginawa yan ni Rie." Ngiti ni Lance. "Tikman mo masarap." Tinikman ko ito at nasarapan kaya inubos ko na ang pagkain.

Pagkatapos noon ay nagsipanikan na sila nang kwarto habang natira kami ni Rie.

"Masarap?" Ngiti niyang tanong habang naghuhugas nang pinggan.

Napatayo ako at hindi ko napigilan at nayakap ko siya. "Rie....." Sambit ko.

Naamoy ko ang buhok niya dahilan para mapakalas ako. "Sorry," sambit ko.

"I'm sorry I shouldn't hugged you." Sambit ko at tinakpan ang mukha ko.

"Raven? May problema ka ba?" Napailing ako.

"Madami lang bumabagabag sa isip ko..." Sambit ko. "Tingin ko hindi ko kayang matulog nang ako lang baka mawalan ako nang kontrol..." dagdag ko pa.

"Wanna share in my bed? Malaki naman yung kama kasya tayong dalawa." Ngiti niya tsaka nilagay ang huling pinggan at agad hinawakan ang kamay ko.

Nang makapasok kami sa kwarto niya ay pinagmasdan ko muna ito bago ako napahiga sa kama niya.

"Ganito, I'll hold your hands while you sleep tapos kung handa ka nang sabihin pisilin mo yung kamay ko is that okay?" Ngiti niya sabay higa at hawak sa kamay ko.

Her hands that warms my heart...
Her smile that makes me feels special...

Napangiti ako at tinakpan ang labi niya bago ito hinagkan.

Nanlaki ang mata niya at namula kaya napailing ako at napapikit. "Goodnight Rie." Sambit ko.

"Goodnight... Ra--ven..." Imagining her blushing makes me want to tease her more...