ZEREN ACADEMY ( The secret world )

Chapter 44 : Black Blood

Chapter 44 : Black Blood

Sofia's pov

I woked up early na halos dinaig ko pa ang manok sa paggising ng maaga.It's just 4:40 am 20 minutes bago lumitaw ang liwanag.

Pumunta muna ako sa terrace para magpahangin.Napahawak ako saaking sentido sa sobrang inis, galit at puot.Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko sa mga oras na ito.Sobra-sobra na ang nararamdaman ko.Namulat ako sa mundong ito ng walang mga magulang na nagpapalaki,nagkaruon ng karunungan sa madugong labanan, napadpad sa mundong misteryoso kung saan natuklasan na hindi ako ordinaryong tao at may kaparehang  isang prinsipeng bampira na hindi ko naman mahal.

F*ck this life! Ano! Kapalaran ba ang magdidigta saaking buhay.
That's bullshit!

Courtney's pov

Maaga akong nagising.Di ko alam.Baka naalimpungatan lang ako.Bumuhat na ako sa kama at nakita kong wala si sofia roon.

Nagtimpla ako ng gatas at kape.At tumungo sa may terrace dahil alam kung don ko lang sya mahahanap.

"Coffee?"-alok ko sakanya habang nakatingin siya sa malayo.

"Gatas ka na naman."-Sofia at
nilagok ang kape niya

"Ehehe alam mo naman na gatas talaga ang paborito ko.Kapag iniinom ko toh saglit na naisasantabi ko ang mga iniisip ko."-masayang saad ko.

"Buti ka pa.E ako kahit sandamakmak pang kape ang inumin ko hindi na mawawala problema ko."-sofia

Sabay kaming tumawa.

"Sira ka talaga Sis.Hay naku!Ang problema mo problema na din namin.Kaya lagi mong alalahanin na hindi ka nag-iisa.We always got your back."-Sabi ko.

Nagulat ako bigla ng yakapin nya ako ng mahigpit.Sobrang higpit! Na halos di na ako makahinga.

"P*tangina di ako makahinga sis."angal ko at tumawa lang ang bruha.

"Salamat..."natigilan ako sa sinabi nya.

"Salamat dahil nanjan kayo.Kahit alam nyong pasaway din ako you guys never give up on me.Hindi nyo ako iniwan sa ere ng mag-isa kahit nong mga bata pa tayo."-sofia

Huhu naluluha na ilong ko.

"Ano ka ba, ganyan talaga kapag magkakapamilya."-sa totoo lang.Hindi lang talaga isang pinsan ang turing ko sakanya.Silang tatlo, para saakin.Bff ko sila, Katrip sa lahat ng kalukuhan at higit sa lahat ay parang mga totoo ko na silang kapatid.

"Sa katunayan nga ay dapat ako pa ang magpasalamat sayo.Kung hindi mo ako niligtas ng bata pa tayo sa Trap Island nong nagtitraining tayo ay malamang wala na ako sa mundong ito."-ako

Oo, kahit na nasa bingit na ako ng kamatayan ay niligtas niya parin ako.Hindi niya ako pinabayaan na mamatay.

Hinagod ko ang likod niya dahil panay nya ang iyak.

"Hayst...ang drama mo sis.Magmumukha kang katawa-tawa sa mga ibang gangs sa mundo ng mga tao kapag nakita nilang si Deadshot na cold  ay umiiyak ng dahil sa mga PINSAN.Ahahaha..."sa sobrang tawa ko ay binatukan nya ako.

"Kainis ka."-naka pout na sabi nya.Wahhh ang cute.May cute side din kaya ang isang toh kahit cold sya.

Kinuha ko ang buhok niya para itali ito ng biglang tinapik nya kamay ko.

"Bakit?"-tanong ko.

"Ah wala...hehehe.Malamig lang kasi kaya ayaw kong itali buhok ko."-Siya.I can sense na may tinatago sya.

"May tinatago ka ba saakin?"-tanong ko ng diretso.

"W-wala!"-sya

"Stop denying sofia.Kilala kita."-ako