Laughed to Life • Zayn Malik | (UNEDITED)

Episode 14| Stupid

Episode 14| Stupid

İşte hikaye,
Prensesin olacağım
Asla yalnız olmak zorunda değilsin
Göz alıcı prensim olacaksın
Çünkü kollarındayken
Biliyorum evdeyim

(Tiffany Alvord - I've Never Been Better)

Tiffany

Başını  karnıma dayamış yatay şekilde uzanan Zayn'in saçlarını okşamaya devam ederken pembe ve turuncu renklerinin hakim olduğu gökyüzüne baktım. Sırtımı dayadığım kayın ağacının yeşillenmiş dalları arasında harika bir görüntü sergiliyordu.

Yumuşak saçları parmaklarımın arasında kayarken "Her şey düzelecek." diye son bir kez daha mırıldandığımda Zayn'e baktım, kapalı olan gözlerini aralamadan başıyla onayladı.

Arabaya koyduğu çantada kıyafetlerinin olduğunu düşünerek eve gitmeyeceğini anlamıştım. Evi terk edecek kadar ne yaşamış olabilirlerdi ki? Anlatmak istemediğini fark ederek hiçbir şey sormamıştım.

"Eğer eve gitmeyeceksen bizde kalırsın, Danielle'ın bir şey diyeceğini sanmıyorum."

Bir şey demeyince onu gülümsetmek için konuşmaya devam ettim. Birkaç saattir gülümsediğini hatırlamıyordum ve şimdiden özlemiştim.

"Hem bu defa da ben sana yemek hazırlamak istiyorum."

Sessizce güldüğünde "İyi iş, Tiffany." diye düşündüm.

Yavaşça gözlerini açtığında ela gözlerinin içindeki acıyı gördüm. Bunu yok etmek istememle yok etme imkanım birbirine o kadar zıttı ki bu beni deli ediyordu.

"Teşekkür ederim Tiffany." diye buruk bir sesle konuştuğunda gülümseyerek saçlarıyla oynamaya devam ettim.

Bileğimi tutup avucumun içine minik bir öpücük bıraktıktan sonra tekrar gözlerini kapatmıştı. Başımı ağacın gövdesine dayayarak nefes almaya çalıştım. Kalbim de ellerimle beraber durmuştu sanki. Minik bir öpücüğü veya anlık bir gülümsemesi bile kalbimi durdurabiliyordu ve bu korkutucuydu. Bu kadar bağlanmak korkutucuydu. Son sefer birisine bağlandığımda elde ettiğim tek şey kırık bir kalp olmuştu.

Parmaklarım son bir kez dağılmış saçlarını gezdiğinde "Dinlenmeye ihtiyacın var." diye konuştum. Fiziksel olarak olmasa bile ruhsal olarak bir çöküntü içinde olduğunun farkındaydım.

Gözlerini ovuşturduktan hemen sonra doğrulduğunda başının sıcaklığının olduğu kısma değen soğuk havanın beni titretmesine izin verdim. Tıpkı Zayn'in her hareketinin kalbimi şiddetli şekilde titretip deprem yarattığı gibi.

"Sadece çocuklara ve sana ihtiyacım var."

Elimi yanağının üzerine koyduğumda "Çocuklarla tekrar eskisi gibi olacaksınız ve ben de seni hiçbir zaman bırakmayacağım." dedim.

Dudaklarının kenarı kıvrılırken "Buna inanıyorum." diye mırıldandı.  

"Seni seviyorum." diye gözlerine bakmaya çekinerek mırıldandığımda duraksadığını fark etmiştim. Bu bocalamanın da içimde bir deprem yaratmasına izin verdim.

Zayn

Tiffany, evin kapısını kapatırken "Biz geldik." diye seslendi Danielle'a haber vermek ister gibi.

Sanki Tiffany ile beraber geleceğimi biliyormuşçasına  –tabii ki biliyordu, Liam'la konuşmuş olmalılardı- şaşırmamış bir ifadeyle karşı odadan çıktı. 

"Aç mısınız? Yemek var." diye konuştuğunda Tiffany bana baktı ve "Açız hem de kurt gibi." diye neşeli olmaya çalışarak konuştu.

Çabasına hafifçe gülümsediğimde Danielle gözlerini benden ayırmadan "Tiffany, sen hazırla o zaman, biz geliyoruz." dediğinde olayları bildiğine artık emindim.