Love at its Toughest (Love Series #2)

Chapter 13: A Tough Truth

Chapter 13: A Tough Truth

NAPATINGALA si Eunice sa itaas nang marinig ang pagkabasag ng kung ano. Galing iyon sa library-cum-office room ni Terrence. Agad naman siyang umakyat para makita kung anong anong nangyari.

"What happened?" tanong niya sa asawa ng makitang nililinis nito ang mug na nabasag.

Napatingala sa kanya si Terrence. "E-Eunice..."

Napakunot-noo siya nang mabilis itong tumuwid ng tayo at may inabot na papel sa lamesa nito. Parang natatarantang itinago nito iyon sa desk drawer nito. Humarap ito sa kanya ngunit parang balisa ito.

Lumapit siya rito. "Are you okay?" nag-aalalang tanong niya rito. She touched his face.

Tumikhim ito. "I-I... t-the mug s-slipped in m-my... my hand. S-sorry," nauutal na sabi nito.

Lalo siyang nagtaka. Terrence always speaks with confidence. How come na nauutal ito ngayon?

Nakakulong na ang mukha nito sa mga palad niya. "Okay ka lang ba? Parang balisa ka. Something happened?"

Nag-iwas ito ng tingin sa kanya. Hinawakan nito ang mga kamay niya na nasa pisngi nito at ibinaba iyon. He sighed. "I'm okay. Don't mind me."

Tinignan niya ang nabasag na mug. Isa iyon sa couple mug na napagkatuwaan niyang bilhin nang pumunta sila ng Gensan last month dahil sa isang business trip nito.

"Nabasag ang mug mo. Wala nang ka-partner iyong akin," medyo malungkot na wika niya.

"Sorry, Eunice."

Humarap siya rito. "It's okay. Palitan na lang natin. Pero ikaw, sigurado ka bang ayos ka lang? Nag-uumpisa ka nang mamutla."

Napabuntong-hininga ito. "Nagugutom lang siguro ako. Nakahanda na ba ang dinner?"

Marahil nga ay nagugutom na ito. Mula kasi kaninang hapon pag-uwi nito hanggang ngayong gabi ay hindi man lang ito kumain. Nagkulong ito at gumawa lang ng trabaho.

Tumango siya. "Yeah."

"Ipalinis na lang natin kay Mang Emman ang nabasag. I want to eat already."

Inakay na siya nito palabas ng kuwartong iyon at bumaba.

Nang kumakain na sila ay tahimik lang ito habang nagkukuwento siya tungkol sa bagong designs na natapos niya. Para ngang hindi ito nakikinig sa kanya, pero maikling nagko-komento naman minsan sa mga sinasabi niya.

Until later on, tuluyan nang nahulog ito sa isang malalim na pag-iisip. Halos hindi na nito ginagalaw ang kinakain.

"Terrence?" untag niya rito ngunit hindi ito sumagot. "Terrence?"

Inabot niya ang kamay nito na nakapagpapitlag dito. Napatingin ito sa kanya, finally.

"Seriously, Terrence, something's wrong with you. Kanina pa kita tinatawag, pero di mo 'ko pinapansin," nag-aalalang wika niya.

Napakunot-noo ito. "Tinatawag mo 'ko?"

She sighed. "Kanina ka pa ganyan. Nung pumasok ka sa office room okay ka pa naman. Pero pagkatapos mabasag nung mug, ganyan ka na. Isa pa, sabi mo gutom ka. But you're just playing with your food now."

Napatingin ito sa plato nito at pagkatapos ay sa kanya. Humugot ito ng malalim na hininga at saka marahang pinisil ang kamay niya. "I think I need rest. I need to sleep. Don't worry about me, baby. Sobrang dami lang nang inaasikaso sa opisina."

She understandably smiled at him. "You want a massage?"

He weakly smiled. "Yeah, I think I need that," mahinang sabi nito. Hindi na nito tinapos ang pagkain kaya nawalan na rin siya ng gana. Nang paakyat na ito ng hagdan ay sinundan niya na ito.