Gentle behind the Flowers BOOK 1

CHAPTER ELEVEN #PoorYUMI

MIGO's Prove

From Management to Managerial Accounting.. nagpalit ako ng major ko. This should be the best decision for me and for Yumi. Nakita ko siyang naglalakad, me from third floor building and she at school ground. She looks too skinny. That's because of me. And I hate the fact na totoo iyon.

I remember the day na nasaktan ako sa mga sinabi niya that was the time na sobrang sakit ng naramdaman ko na I promise to myself na mararanasan din nya. Pero I never expect na Two times ang sakit ng ginawa ko sa kanya. I feel so sorry. Now, I feel so alone. Bata pa lang ako lagi na lang ako nag-iisa, I have an older sister but because of the gap of our age and to think na babae siya kaya hindi rin kami magkasundo. Ang mga magulang ko laging nasa business trip and I hate the fact na lagi nalang mga maids and butlers ang kasama ko. Good thing, napapadpad ako sa lugar nila Yumi noon because of my driver. Kapit bahay nila.. need daw kasi niyang magbigay ng pera sa asawa niya kaya dumaan kami doon. And that is the time na nakilala ko si Yumi. Nakakatawa na isipin na napalo pa siya ng dahil sa akin. Doon lang ako sumaya at nakaramdam ng tunay na pamilya sa Family niya and yet hindi ko na mararanasan ulit iyon dahil sa mga ginawa ko.

Hindi ko namalayan ang pagtulo ng luha ko.

"Migo." Napalingon ako sa tumawag sa pangalan ko. Pinunasan ko muna ang luha ko bago ko ito tuluyang harapin.

"Rina, ikaw pala" inanyayahan ako nito sa tambayan may sasabihin ata siyang importante.

"Migo, Are you feel sorry for what happened?" hindi ako nakasagot sa tanong nito sa halip nagtuon ako sa ibang bagay.

"Why are you here ba? Ask me stupid things?"

"Migo! Stop acting na hindi ka nasasaktan! Kung makikita mo lang si Yumi.. she is so skinny and pale! And—"

"Will you please, stop Rina! I did it! So, wala na akong magagawa para itama pa lahat! Nasaktan ko na siya!"

Hindi ko na siya hinintay pang magsalita at agad akong umalis doon. I know what I've done at pinagsisisihan ko na iyon....

YUMI's Prove

Smooth naman lahat sa buong maghapon. Habang naglalakad ako papalabas ng school nahagip na ng paningin ko si Ken na naghihintay sa akin kaya agad ko na siyang nilapitan.

"Hi Ken! Bakit nandito ka?" tanong ko rito.

"You looks good today than yesterday" napangiti ako sa sinabi nito.

"Thank you, bakit ka nga nandito?" binuksan nito ang pinto ng kotse niya.

"To pick you up, tara na" tumango ako rito at agad na sumakay sa kotse niya.

Hinatid ako nito sa bahay.

"Tara ken, Pasok ka muna sa bahay.. para makakain na din" paanyaya ko dito.

"Sige," Pagsang-ayon nito.

Halos lumipas ang isang buwan na Masaya at walang gulo. Feeling ko nga nakalimutan na ng lahat yung nangyare at ganun din naman ako. Ngunit, feeling ko may kulang kapag nakikita ko si Migo iba na ang circle of friends niya at paminsan minsan kasama niya ang F4 ako na lang naglilihis ng daan para hindi kami magkasalubong pero sa totoo lang namimiss ko na siya.. Namimiss ko na si Migo.

Halos ang routine namin laging ganun, ihahatid ako ni Ken at susunduin. Tinatanong nga nila ako kung kami na ba, ramdam ko naman kay Ken na nanliligaw siya pero hindi ko maintindihan sarili ko kung bakit parang hindi ako nakakaramdam ng kung ano kahit na dati ay gustong gusto ko si Ken.

Sa Park.. niyaya ako ni Ken na magdate daw kami after class.

"Yumi, siguro naman ramdam mo na nanliligaw ako hehehe" napatigil ako ng pagkain ng chips saka humarap sa kanya.