heart beat | kookmin

~28~

Jimin

Güne jungkookun kollarında uyanmak, enerjimi depolamamı sağlamıştı.. Burnuna minik bir öpücük kondurup, Onu uyandırmamaya özen göstererek yataktan ayrıldım.
Banyoya gidip yüzümü yıkadım, ardından dişlerimi fırçaladım.
herhangi bir yere koyduğum telefonumu alıp saate baktım.
Okula daha iki saat vardı..

Merdivenleri aşıp mutfağa geldiğimde, ikimize kahvaltı hazırlamaya karar verdim.. Ben ne yapacağımı düşünürken, mutfağın dışından gelen adım sesleri ile, jungkook'un şu an yanıma geldiğini tahmin edebilmiştim.

Onun geleceğini tahmin ettiğim için, geri dönüp telefonumdan araştırmaya devam ettim.

Belime sarılan kollar sayesinde irkilsem de, sonradan kendimi serbest bıraktım.

"Günaydın, meleklerim."

"Günaydın kookie~"

"Nasıl hissediyorsun jiminie? Miden falan bulanmıyor, değil mi?"

"Hayır sevgilim. İyiyim."

"Oh, sevindim.. Bu arada, dün gece birkaç karar verdim. İkimiz için de en iyisi olacak.."

Gerildiğimi hissetmiştim.

"Ne kararı?"

"Merak etme minnie, kötü bir şey değil."

"Oh, iyi.."

Boynuma öpücük kondurup sandalyeye oturdu. Üzerimde gözlerini hissediyordum. Beni izliyor olmalı diye düşündüm.

"Bugün bize ne yapacaksın şefim?"

"Hmm ne yapmalıyım?.."

"Bence kookie şef onlara kahvaltı hazırlasın. Karısı ve çocuğu otursun, hm?"

"Ben senin karın değilim! Aptal!"

"Şş sakin ol bebeğim. Şakasına diyorum"

"Öyleyse.. Peki. Zehirlenmeyeceksek bize kahvaltı hazırlayabilirsin"

"Biricik sevgiline ayıp ediyorsun minnie. Bir kahvaltı hazırlarım o minik parmaklarını yersin"

"Sanmıyorum.."

"Neyse, gel otur sen şuraya."

Ayağa kalkıp bedenimi sandalyeye yönlendirdi. Yumuşak sandalyeye oturup arkama yaslandım. Bir yandan da jungkook'a laf atmayı unutmuyordum.

"Biz ne zaman evleneceğiz?"

"Hmm, ne zaman istersen jiminie."

"Ben.. Bilmiyorum. Okullar kapanınca daha iyi değil mi?"

"Haklısın. Okullar kapandığı gibi gün almaya gideceğim. Ah, dur. Başka bir yerde mi nikah kıysak?"

"Başka bir yer mi?"

"Farklı bir ülke, güzelim."

"Jungkook.. bilemiyorum, yani ben hamile olacağım ve-"

"En iyisi o zaman ki duruma göre düşünelim, hm?"

"Haklısın.."

Bir yandan benimle konuşmaya çalışıp, bir yandan ocaktaki omleti pişirmeye çalışıyordu.

"Sevgilim, yardım edeyim mi?"

"Ah, hayır gerek yok bebeğim. Neredeyse bitiyor."