Multimedya: Bölümle ilgili...
⚠SON BİR BÖLÜM⚠
***
Gülsüm ve kıyafetleri:***
... 1 YIL SONRA..."Güzelim hadi artık, geç kalacağız!"
"Geldim Selim! Patlama!"
Elimdeki pijama altını da katlayıp çantanın içine attığımda fermuarını çekip hızlı adımlarla merdivenden indim. Deri ceketimi üzerime geçirirken kucağında Kayra ile beni bekleyen yakışıklıma baktım.
"Anneciğim? Nereye gidiyorsun sen? Anne ve babanın iş yerine mi gidiyorsun?"
Kayra mavi gözlerini kocaman açarak ağzındaki emziği çıkartıp ellerini yukarı aşağı oynatmaya başladığında güldüm. Sarı kıvırcık saçları ve masmavi gözleri ile benim kopyam gibiydi oğlum. Yüz hatları Selim'e benzese de ondan aldığı tek baskın özelliği saçlarının dalgalı olmasıydı. Tam bir anne aşığı olan oğlumun bana düşkün tavırları bazen Selim'i çileden çıkarıyor kıskanç hareketleri beni güldürüyordu.
Dün bir yaşına basan oğlum artık anneannesi ile kalmayacak bizimle hastaneye gelecekti. Hastanenin kreşinde bırakmam benim için pek güvenli sayılmasa da her an bakabileceğim uzaklıkta olması içimi bir nebze soğutuyordu.
"Bu kadar güzel olmamalısın."
Selim'in sesi ile ona döndüm. Kafamı yana eğip ona baktığımda ince belimden tutup beni kendine çekti. Tek kolunda oğlum Kayra, diğer kolu ile sardığı ben ona sıkıca tutunuyorduk. Elimi kaldırıp yüzünü okşadığımda kafasını çevirip avuç içimi öptü.
"Senin kadar güzel olamam Selim."
Kayra pür dikkat bizi izlerken tatlılığına güldüm. Emziğini tekrar ağzına götürdüğünde şişen yanakları ile kocaman bir öpücük kondurdum. Kırmızı rujum minik yanağına bulaşınca güldük.
"Ah oğlum ananın bu rujları bizi rezil ediyor değil mi? İyi bilirim o duyguyu."
Gözlerimi devirip ayakkabılıktan stilettolarımı aldığımda ayağıma geçirip evden çıktım. Selim'in ayakkabılarını giymesi için Kayra'yı kucağıma aldığımda ellerini saçlarıma uzatıp sıkıca tuttu. Bunu hep yapıyordu. Uyurken de saçlarımı sıkıca tutuyordu.
Kayra'yı arabanın bebek koltuğuna oturtup kemerini bağladığımda eline de oyuncağını verdim. Onun olduğu kapının bebek kilidini etkinleştirip ön koltuğa geçtiğimde Selim de elindeki bebek çantasını arka koltuğa koyuyordu. Kafamı çevirip onu izledim. Kayra da benim gibi babasını izlerken babasının ona göz kırpması ile kahkahayı basmıştı.
"Bu çocuğu iyiki yapmışız."
Güldüm.
"Neden?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pencere Önü Saksıları
Romance*TAMAMLANMIŞTIR* ~"Ben 'ağabey' olarak dayatılan çocukluk aşkımla nasıl birlikte olunur bilmiyorum."~ ... Pencerenin önünde ufacık bir saksıda büyümesine rağmen bütün ihtişamı ile açan rengarenk bir çiçektim ben. Bana dayatılan bir hayatı yaşama ko...