*TAMAMLANMIŞTIR*
~"Ben 'ağabey' olarak dayatılan çocukluk aşkımla nasıl birlikte olunur bilmiyorum."~
...
Pencerenin önünde ufacık bir saksıda büyümesine rağmen bütün ihtişamı ile açan rengarenk bir çiçektim ben.
Bana dayatılan bir hayatı yaşama ko...
Vedanın burukluğu, finalin heyecanı, ayrılığın hazin duygusu ile son kez...
*** Ahmet Selim ve Gülsüm:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*** ... BİRKAÇ YIL SONRA...
Derin bir nefes alıp elimdeki oyuncağı da oyuncak kutusuna koydum. Oyuncak kutusunu yatağın yanındaki yerine koyduğumda paytak adımları düzgün adımlara dönüşerek odasına giren Kayra'ya baktım.
"Anne?"
Kelimeleri gayet anlaşılır olduğu halde araya karışan harflerle konuşan 2.5 yaşındaki oğlumun sesi ile doğrulup kapıya döndüm. Arkasındaki babası kollarını göğsünde bağlamış omzunu pervaza yaslamıştı.
"Bebeğim?"
"Babaanneye mi gidiyoruz?"
Güldüm. Cümlesini dili döndüğünce dışarıya vurması ve tatlı tatlı bakması onu mıncıklayıp ısırma isteğimi artırıyordu.
"Evet anneciğim, babaanneye gidiyoruz."
"Orada kim var peki?"
R harfini söyleyemeyen oğlumun boyuna eğilip yüz yüze geldim.
"Anneanne var. Dayı ve Seyhan var. Dede de var."
"Seyhan!"
Seyhan'ın ismini duyması ile ellerini çırpıp yerinde zıplaması ile gülümsedim. Seyhan'ı çok seviyordu. Anaokulu öğretmeni olan arkadaşım çocuklarla nasıl iletişime geçeceğini iyi biliyordu.
"Bayram mı bugün?"
"Bugün" derken büzülen dudaklarını parmaklarımın arasına alıp onu hızla kucağıma aldım. Yanaklarını mıncırırken dudaklarını serbest bıraktım. Kahkahalar atıp benden kurtulmaya çalışırken bende güldüm.
"Seni yerim ben ya! Konuşmaya bak ya! Allah'ım tipini mıncıracağım senin!"
"Ya anne ya!"
En sonunda durduğumda ona baktım.
"Sarıl anneye sıkıca."
O minik kollarını boynuma sıkıca sardığında aynı anda belimde de güçlü kollar hissettim. Saçlarımı yüzümden geri atıp başımı omzuna yasladım. Ayağımdaki topuklular ile bu hareketi yapabiliyordum.
