*TAMAMLANMIŞTIR*
~"Ben 'ağabey' olarak dayatılan çocukluk aşkımla nasıl birlikte olunur bilmiyorum."~
...
Pencerenin önünde ufacık bir saksıda büyümesine rağmen bütün ihtişamı ile açan rengarenk bir çiçektim ben.
Bana dayatılan bir hayatı yaşama ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*** Gülsüm'den...
Annemin ve babamın ellerinden öperken sıra Fatma teyzeye gelince cap cup diye öptü beni tontişim.
"Oy kızım benim! Allah nazarlardan korusun sizi, maşallah!"
Gülümsedim. Nasıl da seviniyordu oğlunu evlendirdiğine. Bu evliliği istemeyip ne kadar bencil davrandığımı fark ettim. Mutluydu işte herkes neden sıkıntı çıkarıyordum ki? Ahmet Selim ile olan meselemi onunla halletmem gerekiyordu. Ayrıca olmuşla ölmüşe çare yoktu. Kendimi avutma şeklime gözlerimi devirmek istedim.
Akrabalarla da sarılırken tebrikleri kabul ettim. En son Emir'e doğru ilerleyip kollarının arasına girdiğimde konuştu.
"Kız, resmen evleniyorsun ya sen! Daha yeni buldum seni şimdi gidiyorsun!"
"Bir yere gittiğim falan yok Emir. Aynı hastanede çalışmaya devam edeceğim. Sadece soyadım değişecek."
"Banane. Bu arada tebrikler. Bir ara konuşacağız beni ekemezsin."
Güldüm. Tam konuşacakken kolumdan tutulup geri çekildim. Kaslı bir vücuda çarptığımda söylendim.
"Yavaş be!"
Kolunu belime sarıp beni kendine yaslayan Ahmet Selim'e baktım.
"Sen beni mi kıskanıyorsun?"
"Hayır. Ne alakası var? Nişanlımın yabancı erkeklere sarılmasını istemiyorum sadece." Gözlerimi devirsem de kafamı eğip güldüm. Bayağı kıskanıyordu işte.
"Enişte, valla senden korkuyorum o yüzden sana karşı çıkmayacağım."
Kaşlarımı çattım.
"Hain!"
Güldü Emir.
"Ne diye karşı çıkacakmışsın?"
"Arkadaşımı benden nasıl kıskanırsın, diye."
Yanımıza gelen Seyhan ile gülmemi durdurdum. Seyhan kulağıma eğilip fısıldarken onu dinledim.
"Ağabeyime yapışmış gibi duruyorsun. Seninki istemem yan cebime koy gibi oldu."
Dediği şeyle hızla kendimi Ahmet Selim'den çektim. Emir ve ağabeyim ile konuşan Ahmet Selim çatık kaşlarıyla direkt bana döndüğünde Seyhan'a döndüm.
Bana gülerek bakan Seyhan'ı susturduğumda arkadan Kemal amcanın sesini duydum.
"E artık hazirana düğünü yaparız."
"Ne?!"
Tepkimle herkes bana dönerken kızardığımı hissettim. Sesim biraz fazla çıkmıştı. Bunu annemin bakışlarından anlamıştım.
