*TAMAMLANMIŞTIR*
~"Ben 'ağabey' olarak dayatılan çocukluk aşkımla nasıl birlikte olunur bilmiyorum."~
...
Pencerenin önünde ufacık bir saksıda büyümesine rağmen bütün ihtişamı ile açan rengarenk bir çiçektim ben.
Bana dayatılan bir hayatı yaşama ko...
Kendi kendime güldüğümde doğradığım domatesleri tabaklara yerleştirdim.
Sabah Ahmet Selim'i namaza gönderdikten sonra Fatma annemlere gelmiştim. Annem her zamanki gibi erken kalkmış ve birkaç parça bir şey hazırlayıp getirmişken bende eve yeni giriyordum.
Her bayramda olduğu gibi bu bayramda da hep birlikte kahvaltı yapacaktık. Bayram kahvaltısı. Kadınlar evde kahvaltı hazırlarken erkekler ise camideydi.
"Güzel kızım, çayı demledin mi?" "Demledim tontişim."
Bana gülüp popoma vurduğunda kahkaha atıp kaçtım. Kayınvalidem değil kankam sanki kadın. Hale bak.
"Fatma anne dur, elimde bıçak var. Oğlunu dul bırakacaksın ilk günden."
Kulağını çekip tahta masaya birkaç kez vurduğunda konuştu.
"Ağzından yel alsın güzel kızım."
Ona gülümseyip elimdeki tabaklarla salona ilerledim. Büyük masayı şöyle bir süzdüğümde rengarenk olduğunu görmemle yüzüm daha da aydınlandı.
"Her şey hazır mı Gülsüm?"
"Hazır anne."
Annem elindeki ekmek sepetini de masaya koyunca zil çalmıştı. Hızlı adımlarla kapıya doğru koşturduğumda Seyhan yanındaki annemi dürtüp bir şeyler söyledi. İkisi bir kahkaha atarken Seyhan'a kötü kötü baktım. Ne mi demişti?
"Aman koş damat köylü! Bunun da ne değerli kocası var, bir saate özlüyor!"
Kapıyı açtığımda karşımdaki suratla yüzümü buruşturmak istedim. Arkalarında babamlar olmasa çekil be şuradan, demek istiyordum.
Ağabeyim içeri dahi girmeden elini gözüme sokunca eline vurdum.
"Öpsene kızım elimi!"
"Ya her seferinde şunu yapmaktan bıkmadın mı? Bir dur, öpmeyeceğim! Çek şu elini!"
"Rahat dur lan!"
Arkadan gelen kocamın sesiyle sırıttım. Ağabeyim ona piç bir gülümseme atıp ellerini bana yöneltti. Yanaklarımı acıtana kadar sıkarken babamlar içeriye girmişti.
