*TAMAMLANMIŞTIR*
~"Ben 'ağabey' olarak dayatılan çocukluk aşkımla nasıl birlikte olunur bilmiyorum."~
...
Pencerenin önünde ufacık bir saksıda büyümesine rağmen bütün ihtişamı ile açan rengarenk bir çiçektim ben.
Bana dayatılan bir hayatı yaşama ko...
"Saçmalama! Hele bir çıkarsın bak o zaman görür o! Hallederim ben onu."
"Hadi hallet şimdi! Az yumuşat onu ya!"
Oflayıp kocaman karnımla oturduğum yataktan kalktım. Kalkmama yardım eden Seyhan beni odadan çıkarınca kuzenleri ile birlikte odada kalmıştı. Ne yapacaktım ben şimdi? O kadar akrabanın arasında gidip Selim'i mi çağıracaktım? Birde o kavgalı olduğu dayısının oğlu bana tip tip bakarken aşağıya inmek hiç içimden gelmiyordu.
Evet, Selim'in nedenini bilmediğim bir konudan dolayı takışık olduğu kuzeni gözleriyle beni sürekli rahatsız ediyordu. Susmak istemesem de Selim'e haber versem kavga çıkacağını adım gibi biliyordum.
Derin bir nefes alıp Selim'in eski odasına girdim. Boştu. Hemen telefonumu çıkarıp Selim'in numarasını tuşladım. Birkaç saniye sonra açıldığında telaşlı sesini duydum.
"Güzelim? İyi misin?"
"İyiyim iyiyim. Sadece topuklularla aşağıya inmek zor geldi. Odana gelsene iki dakika."
"Tamam."
Başka bir şey demeden telefonu kapattığında odasını gezmeye başladım. Resimleri, kitapları hala aynı yerinde duruyordu. Yatağına oturup yastığını okşadım. Allah bilir tontişim bunları bile yıkamamıştır oğlunun kokusu gitmesin diye.
Ayağa kalkıp pencereye doğru yaklaştım. Eski odamın karşısındaki pencereye... Aklıma sözlendiğimiz gün karşı karşıya mesajlaştığımız gelince gülümsedim.
