вlínd || chαnвαєk

14.bölüm

Sehun karşılarında dikilmiş gülüyordu.

"Seni adi pislik! Bana bunca yıl yalan söyledin! Hiç mi acımadın bana! Kim olduğumu ben bile bilmiyor muşum! Hiç mi üzülmedin!" Baekhyun adamın yakasından tutup ittirdi. Bir yandan da ağlıyordu.

"Seni sevdiğim için yaptım baekhyun. Bir gün belki benim olursun diye yaptım" baekhyun geri çekilip haykırdı adama.

"Sana artık bir gram güvenim sevgim kalmadı sehun! Senden tiksiniyorum! Bana bu berbat hayatı yaşattığın için senden tiksiniyorum!" Sehun chanyeol'e dönüp güldü.

"Hiç iyi yapmadın chanyeol. Etrafına bak. İnsanlar seni öldürmek için can atıyor. Sonunu tahmin edebiliyorum" chanyeol adama bir yumruk savurup yüzüne tükürdü. .

"Sakın bize dokunmaya kalkama! Sakın sehun! Sikimde değil senin bu halkın! Unut onu!" Sehun gülüp adama döndü.

"Baekhyunu ben korudum kolladım yıllarca. Ona bir şey olmaması için gözüm gibi baktım! Şimdi onu benden nasıl alırsın sen? Hangi hakla?" Chanyeol sinirleniyordu. Etrafındaki insanlar yanlarına yaklaşıyordu.

"Chanyeol lütfen gidelim korkuyorum ben" baekhyun onlara ölümcül bakışlar atan insanlara bakarak konuşmuştu.

"Tamam sakin ol gidelim hadi" baekhyun kendi arabasına chanyeol de kendi arabasına bindi. Birlikte yola çıktılar. Sehun onları elbette rahat bırakmayacaktı.

Chanyeol'ün evine geldiklerinde baekhyun hızla inip yanına geldi.

"Gel baekhyun geç hadi" baekhyun önden geçmişti. Eve girip kapıyı kapattılar.

"Tanrım o nasıl bir şeydi öyle" baekhyun koltuğa oturup olanları kavramaya çalışıyordu.

"Geçti bak bitti." Chanyeol yanına oturup kolunu sıvazladı.

"Geçmedi chanyeol sehun rahat durmayacak. Bir çare bulmalıyız" chanyeol onu haklı buluyordu. Sehun gibi bir insan durmazdı.

"Burdan çıkmamalısın baekhyun işlerine bir süre ara ver. Burda seni koruyabilirler" baekhyun oflayıp başını geriye attı.

"İşleri bırakamam ki yarın bir davam var" chanyeol bir şekilde her şeyi yoluna sokmalıydı.

"Ben götürüp getireceğim seni. Anlaştık mı?" Baekhyun olumlu anlamda kafasını salladı.

"Özlemedin mi beni?" Dedi chanyeol adama bakarak. Kendi çok özlemişti çünki.

"Özledim" boynuna atlayıp sarıldı. Kokusunu özlemişti.

"Bende seni çok özledim. " baekhyun geri çekilip gülümsedi. Özlemişti ama sevgili de olmayacaktı.

"Sevgili mi olduk şimdi?" Dedi  uzun olan.

"Ah hayır sadece özleştik sevgili olmadık" chanyeol gülüp ayaklandı.

"Herkes buraya toplansın!" Hizmetçiler korumalar herkes gelmişti.

"Buyrun efendim" chanyeol önlerine gelip durdu.

"Sen gel buraya" korumalardan birisini yanına çağırdı.

"Sırtını aç" adam şaşkın şaşkın bakıyordu chanyeol'e.

"Peki efendim" gömleğini açıp çıkardı. Sırtında iz yoktu.

"Tamam kapatabilirsin. Sıra sıra erkekler gözümün önünde açsın" korumalar tek tek açarken baekhyun anlamaz bakışlarla adama baktı.

"Tamam korumalar siz gidebilirsiniz. Gözünüzü dört açın. Tek bir kuş dahi uçmayacak evin üzerinden. Eğer ki baekhyun'a bir şey olursa. Kendinizi ölmüş bilin" adamlar onaylayıp evden çıkıp yerlerine gittiler. Hizmetçilere de tek tek baktı. Hiç birinde iz göremeyince onlarıda gönderdi.

"Neden yaptın ki şimdi bunu" dedi baekhyun. Adam tuhaf davranıyordu.

"Her şey senin için. Aramızda o aileden birisi var mı diye kontrol ettim. Sana zarar gelsin istemem" chanyeol adama yaklaşıp gülümsedi.

"Hayır chanyeol. Benim için bu kadar tedbir alma. Ben kendimi koruyabilirim" baekhyun koruyabileceğini sanıyordu ancak yapamazdı ki.

"Olmaz baekhyun. Sen tek başına bir sürü insanla hele de o sehunla başa çıkamazsın. Ben varım artık. Senin yanındayım" baekhyın adama sarılıp gözlerini kapattı. Huzur veriyordu bu adam ona.

"Teşekkür ederim chanyeol. Bana gerçekten değer verip sevdiğin için" chanyeol kollarını sarıp öptü.

"Asıl ben teşekkür ederim. Hayatıma girdiğin için"

-poinemi-