Dremin | Namjin

1. Bölüm

Sene 2000, Temmuz 30
Yaş=8

Dremin dünyasında zaten hiçbir gün normal değildir. Fakat son 8 yıldır, her şey daha anormal olmaya başlamıştı. Her ay bir bebek gelen Dremin'e, 3 veya 4 ayda bir bebek geliyordu. Kral ve Kraliçe ne yapacağını bilemiyor, garipliğe bir çözüm bulmaya çalışıyorlardı.

Bu sırada ilk defa aynı anda gelen bebeklerden Namjoon'un gücü ortaya çıkmıştı; görünmezlik. Evlerinin bahçesinde oynarken birden görünmez olmuş ama kendisi fark etmemişti. Annesi adeta güçsüz bir lamba gibi yanıp sönen oğlunu görmüş, gücünün geldiğini anlamıştı. Her çocuğun gücü bulunduğunda yapılan şenliği yapmış, tanıdığı herkesi çağırmıştı. Henüz küçük olduğu ve gücünü kontrol edemediği için bazen yanlışlıkla görünmez olup ailesini meraklandırıyordu. Kendince gücü işe yarıyordu, çünkü annesinin sakladığı çikolataları gizlice alabiliyordu.

Bu sırada diğer bebek Seokjin, hala gücü gelmediği için dışlanıyordu. Ailesi iyi düşünmek istese de onlar da ister istemez Seokjin'i dışlıyordu. Henüz yaşı küçük olan Seokjin, arkadaşı olmamasına ve dışlanmasına güçlü kalamıyordu.

★★★★★★★

Sene 2008, Eylül 7
Yaş=16

Seokjin'den

Annem kahvaltı hazırlarken her zaman ki gibi boş boş duvara bakarak düşünüyordum.

Bu yaşadıklarımı hak ediyor muyum? Neden herkesin içinde bir tek benim gücüm yok? Sürekli ilk defa aynı anda geldiğimizi anlattıkları ama daha göremediğim çocuk nerede? Hayat neden beni sevmiyor? Hayat beni sevmiyor, ben de onu sevmiyorum. Neden seveyim ki? Bu yaşıma kadar arkadaşım olmadı, sırf gücüm yok diye ailem bile dışladı beni. Bu zamana kadar yalnızdım, ama beraber geldiğimiz çocuğu ölesiye merak ediyordum.

Annemin seslenişiyle gözlerimi duvardan çekip kendime geldim. Bunları düşünmek hiçbir şey kazandırmayacaktı bana, sadece zaman kaybıydı. Annemle beraber kahvaltımı yapıp hergün yaşadığım insanları takma konuşmasını dinledim. Komik olan tarafı ise, o inanların içinde annem ve babamın da olmasıydı. Takma dedikleri beni dışlayan insanlardan farkları yoktu. Bana iyi davrandıklarını falan sanıyorlardı ve bu asla doğru değildi. Fakat bunu tek yaşayabileceğim eve sahip olan insanlara söyleyemezdim. Dremin dünyasına ait değildim sanki, sanki kimse beni istemiyordu. Kimse umursamıyordu, ölsem umurlarında olmazdı. Bazen saçma düşüncelere dalıyor, seçilmiş kişi olduğumu düşünüyordum. Hangi seçilmiş kişinin bir gücü olmazdı ki? Anında bu düşüncemden vazgeçiyordum.

Birlikte geldiğim çocuğun sadece adını biliyordum, Namjoon. Bazı bilgeler bunun özel bir şey olduğunu ve ileride çok macera yaşayacağımızı söylüyordü fakat Tanrı aşkına, benim daha bir gücüm bile yoktu! Ne yaşayabilirdim ki? Dışarıdaki yağmuru gördüğümde içimi dışarı çıkma isteği doldurdu.

Artık düşünmeye ara vermeliydim. Düşünmekten beynim patlayacaktı! Sadece normal dünyada yaşayan insanlar gibi abur cuburumu alıp bir film seçip tüm gün pineklemeliydim.

Anneme markete gittiğimi haber verip, dışarı çıktım. İnsanlar gibi ceket almama gerek yoktu, Dremin'de kar da yağsa Dremin halkını etkilemezdi. Böylece etkilenen birini gördüklerinde, insan olduğunu anlayıp neden geldiğini sorgularlardı.

Yürüdüğüm yolun sonunda markete ulaştığımda içeri girdim. Market arabasına zihin gücüyle ürünleri koyanlar, eliyle mıknatıs gibi çekerek alanlarla doluydu içerisi. Fakat ben, normal bir insan gibi elimle alıyordum. Beni tanıyanlar bana aşağılayıcı bakışlar atıyorlardı. 16 yıldır yaşadığım şeyi umursamadım, alışmıştım artık. Cipsimi almak için raflara ilerledim. Gözlerimle hangisini seçeceğimi uzun süre düşündükten sonra bir tanesinde karar kıldım. Elimi o cipse attığımda yanımda olduğunu fark etmediğim benden bir kaç cm uzun sarı saçlı gamzeli bir oğlan da elini aynı cipse attı. Bir dizi klişesi olduğunu sanmıştım, çünkü ellerimiz aynı cipste birleşmişti. Fakat dizilerden farkı vardı.

Vücuduma yüzlerce volt elektrik uygulanmış gibi hissetmiştim.

Ayak parmaklarıma kadar titrerken, normal olmadığımız konusuna oğlanın cümlesi de tuz biber oldu.

"Neden görünmez olamıyorum?!"

●●●●●●●●●●●●●

Eveet
Ybyb diye başımın etini yiyen arkadaşlarım muradınıza erdiniz mi osbsisvsisgsi
Kısa mı oldu bilmiyorum ama uzatamadım
Neyse
Ben kaçar 🏃‍♀️
*558 kelime*