𝐏𝐑𝐄𝐓𝐄𝐍𝐃𝐄𝐑.
❝ james moriarty to nie człowiek. to pająk. ❞
━━━ opowieść udowadniająca, że jim moriarty też był niegdyś człowiekiem. Oto historia tego, jak jego osobę wykreowało życie.
ALL SEASONS
PART 1
milkynoir Ⓒ 2019
& cover by ( @_mysti...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jimowi ciężko przechodziło to przez gardło, ale musiał przyznać, że szpital psychiatryczny był o wiele lepszy niż dom dziecka, w którym spędził wiele czasu. Tutaj mniej go kontrolowano i traktowali na doroślejszego głównie dlatego, że miał u boku siedemnastolatka, przez co sprawiał wrażenie równego z nim. Blondyn był także o wiele bardziej opanowany i odpowiedzialny, a także wydawał się mieć więcej empatii dla innych niż Jim. Oboje dopełniali się idealnie, gdy na przykład chcieli oszukać pielęgniarki albo okradać maszyny ze słodyczami. Irlandczyk używał swojego genialnego umysłu, a Sebastian mięśni.
Minęły trzy tygodnie od wspólnego zapoznania, a współlokatorzy coraz bardziej wzmacniali więzi. Nie opuszczali siebie na krok i wszystko robili razem. Pomimo że Jim z przyzwyczajenia do obrony przed jakąkolwiek próbą sympatii uważał, żeby się nie przywiązać, to mimo wszystko on też zaczął powoli ufać chłopakowi. Moran był kimś, kto potrafił go posłuchać i go nie ignorował! Na dodatek jego częste milczenie było intrygujące. Ciągle chował coś w swoim umyśle, ale Jim nie mógł się do niego dostać. Stał się żywą tajemnicą, którą chciał rozkodować.
Moran jednak niczego nie wiedział o Jimie. Ten chłopak miał wiele sekretów, którymi nie chciał się dzielić. Nie ukazywał żadnych głębszych emocji, nie wspominał nic o swojej przeszłości, a rodzice byli tematem, którego za nic w świecie nie chciał poruszyć. Piętnastolatek wiedział o nim wiele rzeczy, ale Moran wciąż nie mógł zdobyć jego wyznania. Coś sprawiało, że Sebastian był zdolny zrobić to, co Jim kazał mu zrobić. Nie rozkazywał mu, a jednak nie musiał nawet prosić. Wiedział, że Sebastian to zrobi i tak. Miał duże zdolności manipulacji.
